مجله شبونه
متن غزل شماره 361 از دیوان غزلیات حافظ را در ادامه میتوانید بخوانید و در انتها تفسیر این غزل برای فال آمده است.
آن که پامالِ جفا کرد چو خاکِ راهم
خاک می‌بوسم و عُذرِ قَدَمَش می‌خواهم
من نه آنم که ز جورِ تو بِنالم، حاشا
بندهٔ معتقد و چاکرِ دولتخواهم
بسته‌ام در خَمِ گیسویِ تو امّیدِ دراز
آن مبادا که کُنَد دستِ طلب کوتاهم
ذَرّهٔ خاکم و در کویِ توام جای خوش است
ترسم ای دوست که بادی بِبَرَد ناگاهم
پیرِ میخانه سَحَر جامِ جهان‌بینم داد
و اندر آن آینه از حُسنِ تو کرد آگاهم
صوفیِ صومعهٔ عالَمِ قُدسَم لیکن
حالیا دیرِ مُغان است حوالتگاهم
با منِ راه‌نشین خیز و سوی میکده آی
تا در آن حلقه ببینی که چه صاحب جاهم
مست بگذشتی و از حافظت اندیشه نبود
آه اگر دامنِ حُسنِ تو بگیرد آهم
خوشم آمد که سحر خسروِ خاور می‌گفت
با همه پادشهی بندهٔ تورانشاهم
تفسیر فال
شما انسانی با گذشت و دلسوز هستید، حتی در شرایطی که به شما جفا شده و ظلم‌هایی بر شما روا داشته‌اند. با این حال، شما همچنان به اصول و ارزش‌های خود پایبند مانده‌اید و اعتقاد دارید. خوبی‌ها و حسن‌های شما نه تنها در میان دوستان و آشنایان بلکه در دل عموم مردم نیز زبانزد خاص و عام است. این ویژگی‌های برجسته‌ی اخلاقی شما باعث می‌شود که دیگران به شما احترام بگذارند و از وجودتان الهام بگیرند.شما شاید به مال و ثروت‌های زیادی دست یافته باشید، اما هرگز از یاد خداوند غافل نمی‌شوید. شکرگزاری شما نسبت به نعمت‌هایی که خداوند در اختیار شما قرار داده است، نشانه‌ای از تواضع و بینش عمیق‌تان است. این شکرگزاری نه تنها بر روحیه‌ی خودتان تأثیر مثبتی دارد، بلکه باعث می‌شود دیگران نیز از رفتارهای نیکوی شما درس بگیرند. در واقع، ارتباط نزدیکی که بین معنویت و موفقیت‌های مادی وجود دارد را با عمل خود نشان می‌دهید، زیرا همواره یادآور می‌شوید که ثروت واقعی در شناخت نعمات الهی نهفته است.
منبع: پارسی دی
