مجله شبونه
متن غزل شماره 194 از دیوان غزلیات حافظ را در ادامه میتوانید بخوانید و در انتها تفسیر این غزل برای فال آمده است.
سَمَن بویان غبارِ غم چو بنشینند، بنشانند
پری رویان قرار از دل چو بستیزند، بستانند
به فِتراکِ جفا دل‌ها چو بربندند، بربندند
ز زلفِ عَنبرین جان‌ها چو بگشایند، بفشانند
به عمری یک نَفَس با ما چو بنشینند، برخیزند
نهالِ شوق در خاطر چو برخیزند، بنشانند
سرشکِ گوشه گیران را چو دریابند، دُر یابند
رخِ مِهر از سحرخیزان نگردانند، اگر دانند
ز چشمم لَعْلِ رُمّانی چو می‌خندند، می‌بارند
ز رویم رازِ پنهانی چو می‌بینند، می‌خوانند
دوایِ دَردِ عاشق را کسی کو سهل پندارد
ز فکر آنان که در تدبیر درمانند، در مانند
چو منصور از مراد آنان که بردارند، بر دارند
بدین درگاه حافظ را چو می‌خوانند، می‌رانند
در این حضرت چو مشتاقان نیاز آرند، ناز آرند
که با این دَرد اگر دربند درمانند، در مانند
تفسیر فال
با یک اتفاق کوچک و ناچیز، به سرعت از پا در می‌افتی و احساس می‌کنی که دیگر کار تو به پایان رسیده است. در این لحظه، تمامی تلاش‌ها و کارهای نیمه‌تمامت در ذهنت تداعی می‌شود و حس ناامیدی بر تو غلبه می‌کند. اما خودت به خوبی می‌دانی که اگر اراده کنی و عزم راسخ داشته باشی، همیشه بهترین‌ها در دسترس تو خواهد بود. با این حال، ممکن است گاهی به دام تنبلی بیفتی و مدیریت امور خود را به دست دیگران بسپاری. اما باید به یاد داشته باشی که هیچ کس نمی‌تواند بهتر از خودت برای موفقیت تو تلاش کند. بنابراین، خود را از عرصه نبرد کنار نکشید؛ همیشه باید با انگیزه و پشتکار در میدان کار و کوشش حاضر باشی. یقین داشته باش که با استمرار و تمرکز بر اهداف خود، حتماً موفق خواهی شد.
منبع: پارسی دی
