متن غزل شماره 2 از دیوان غزلیات حافظ را در ادامه میتوانید بخوانید و در انتها تفسیر این غزل برای فال آمده است.
صلاحِ کار کجا و منِ خراب کجا؟
ببین تفاوتِ رَه کز کجاست تا به کجا
دلم ز صومعه بگرفت و خِرقِهٔ سالوس
کجاست دیرِ مُغان و شرابِ ناب کجا؟
چه نسبت است به رندی صَلاح و تقوا را؟
سماعِ وَعظ کجا نغمهٔ رَباب کجا؟
ز رویِ دوست دلِ دشمنان چه دریابد؟
چراغِ مُرده کجا شمعِ آفتاب کجا؟
چو کُحلِ بینشِ ما خاکِ آستانِ شماست
کجا رویم؟ بفرما ازین جناب کجا؟
مَبین به سیبِ زَنَخدان که چاه در راه است
کجا همی رَوی ای دل بدین شتاب کجا؟
بِشُد! که یادِ خوشش باد روزگارِ وصال
خود آن کِرِشمه کجا رفت و آن عِتاب کجا؟
قرار و خواب ز حافظ طمع مدار ای دوست
قرار چیست؟ صبوری کدام و خواب کجا؟
تفسیر فال
رشتهی کار از دستتان رها شده است و در این میان، برای رسیدن به اهداف خود، باید خواب و رویا را کنار بگذارید و تقوی را پیشه کنید. این بدان معناست که باید با جدیت و تمرکز بیشتری به مسیر خود ادامه دهید. عجله و شتاب نداشته باشید؛ صبوری در این راه ضرورتی اجتنابناپذیر است، زیرا روزگار وصل به آرزوهایتان نزدیک است و باید آمادگی لازم را داشته باشید. همچنین، مهم است که دوستان حقیقی را از دشمنان شناسایی کنید؛ چرا که شناخت درست افراد اطراف شما میتواند بر موفقیتتان تأثیر بسزایی داشته باشد. گذشتهها را فراموش کرده و به روشناییها بیندیشید تا بتوانید با امیدی نوین به آینده نگاه کنید و از هر فرصتی بهرهبرداری نمایید.
منبع: پارسی دی