مجله شبونه
متن غزل شماره 424 از دیوان غزلیات حافظ را در ادامه میتوانید بخوانید و در انتها تفسیر این غزل برای فال آمده است.
از من جدا مشو که توام نور دیده‌ای
آرام جان و مونس قلب رمیده‌ای
از دامن تو دست ندارند عاشقان
پیراهن صبوری ایشان دریده‌ای
از چشم بخت خویش، مبادت گزند از آنک
در دلبری، به غایتِ خوبی رسیده‌ای
منعم مکن ز عشق وی ای مفتی زمان
معذور دارمت که تو او را ندیده‌ای
آن سرزنش که کرد تو را دوست حافظا
بیش از گلیم خویش مگر پا کشیده‌ای
تفسیر فال
اینقدر سنگدل نباش و در دل خود را از کینه و خشم خالی کن. غرور کاذب خویش را دور بریز، زیرا این غرور تنها راهی برای فاصله گرفتن از کسانی است که تو را بی‌نهایت دوست می‌دارند. افرادی در زندگی تو وجود دارند که به خاطر محبت و دوستی‌شان، شایسته‌ی توجه و شفقت تو هستند. بنابراین، ضروری است که تو نیز از محبت خود دریغ نکنید و با بخشش، قلب‌های اطرافیانت را پر کنید. اگر در این مسیر غفلت کنی و اجازه دهی که بر تنهایی خود بیفزایی، در آینده‌ای نزدیک حتماً خود را سرزنش خواهی کرد که چرا نتوانسته‌ای از لحظات گرانبهای زندگی استفاده کنی. زیاده‌روی در هر چیزی می‌تواند به ضرر منجر شود و پشیمانی‌هایی عمیق به بار آورد؛ پس بهتر است با احساسات واقعی خود رو به رو شوی و آنها را ابراز کنی تا دچار حسرت نشوی.
منبع: پارسی دی
