مجله شبونه
متن غزل شماره 301 از دیوان غزلیات حافظ را در ادامه میتوانید بخوانید و در انتها تفسیر این غزل برای فال آمده است.
ای دلِ ریشِ مرا با لبِ تو حقِّ نمک
حق نگه دار که من می‌روم، الله مَعَک
تویی آن گوهرِ پاکیزه که در عالمِ قدس
ذکرِ خیرِ تو بُوَد حاصلِ تسبیحِ مَلَک
در خلوصِ مَنَت ار هست شکی، تجربه کن
کَس عیارِ زرِ خالص نشناسد چو مَحَک
گفته بودی که شَوَم مست و دو بوست بدهم
وعده از حد بشد و ما نه دو دیدیم و نه یَک
بگشا پستهٔ خندان و شِکَرریزی کن
خلق را از دهنِ خویش مَیَنداز به شک
چرخ برهم زنم ار غیرِ مرادم گردد
من نه آنم که زبونی کَشَم از چرخِ فلک
چون بَرِ حافظِ خویشش نگذاری باری
ای رقیب از بَرِ او یک دو قدم دورتَرَک
تفسیر فال
دینی که بر گردن تو قرار دارد، به درستی ادا کن و حق مردم را به‌طور کامل و شایسته بجا بیاور؛ تا در این دنیا و همچنین در دنیای باقی، نام نیک و ذکر خیر تو بر زبان‌ها جاری شود. این عمل نه تنها موجب خشنودی خداوند خواهد شد، بلکه سبب ایجاد آرامش خاطر برای خودت نیز خواهد گشت. به هر چیزی که در آن شک داری، با دقت و توجه بررسی کن تا تردیدهایت برطرف شود. خوشحال باش و با تمام وجود از خود بپرس که آیا مرادت محقق شده است یا خیر؛ زیرا این خود نشانه‌ای از رضایت روحی و موفقیت در مسیر زندگی‌ات خواهد بود.
منبع: پارسی دی
