خوش است خلوت اگر یار یارِ من باشد | غزل شماره 160 حافظ

متن غزل شماره 160 از دیوان غزلیات حافظ را در ادامه میتوانید بخوانید و در انتها تفسیر این غزل برای فال آمده است.

خوش است خلوت اگر یار یارِ من باشد
نه من بسوزم و او شمعِ انجمن باشد

من آن نگینِ سلیمان به هیچ نَسْتانَم
که گاه گاه بر او دستِ اهرمن باشد

روا مدار خدایا که در حریمِ وصال
رقیب محرم و حِرمان نصیبِ من باشد

هُمای گو مَفِکَن سایهٔ شرف هرگز
در آن دیار که طوطی کم از زَغَن باشد

بیانِ شوق چه حاجت؟ که سوز آتش دل
توان شناخت ز سوزی که در سخن باشد

هوایِ کویِ تو از سر نمی‌رود آری
غریب را دلِ سرگشته با وطن باشد

به سانِ سوسن اگر دَه‌زبان شود حافظ
چو غنچه پیشِ تواش مُهر بر دهن باشد

تفسیر فال

دعاها و آرزوهای شما به یقین محقق خواهند شد و رقبای شما در دستیابی به اهدافشان ناکام خواهند ماند. اما در این میان، فراموش نکنید که افکارتان را به موضوعات و جنبه‌های دیگر زندگی نیز معطوف کنید. چرا که ممکن است روال عادی زندگی شما از مسیر خود منحرف شده باشد و این تغییرات می‌تواند بر روحیه و انگیزه شما تأثیر بگذارد.شما هم‌اکنون چیزی باارزش در دست دارید که نه تنها برای شما اهمیت زیادی دارد، بلکه ممکن است نقش مهمی در آینده‌تان ایفا کند. بنابراین، ضروری است که با دقت و احتیاط از آن محافظت کنید و نگذارید به دست افرادی بی‌لیاقت یا نااهل بیفتد. همچنین، لازم است رازدار باشید؛ زیرا برخی اطلاعات باید محفوظ بمانند تا ارزش واقعی‌شان حفظ شود. مراقب باشید با کلمات خود چه پیامی را منتقل می‌کنید و چگونه می‌توانید از گنجینه‌ای که در اختیار دارید بهترین بهره را ببرید.

خوش است خلوت اگر یار یارِ من باشد | غزل شماره 160 حافظ

فال حافظ

منبع: پارسی دی

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *