مجله شبونه
متن غزل شماره 270 از دیوان غزلیات حافظ را در ادامه میتوانید بخوانید و در انتها تفسیر این غزل برای فال آمده است.
دردِ عشقی کشیده‌ام که مَپُرس
زهرِ هجری چشیده‌ام که مَپُرس
گشته‌ام در جهان و آخرِ کار
دلبری برگزیده‌ام که مپرس
آن چنان در هوایِ خاکِ دَرَش
می‌رود آبِ دیده‌ام که مپرس
من به گوشِ خود از دهانش دوش
سخنانی شنیده‌ام که مپرس
سویِ من لب چه می‌گَزی که «مگوی»
لبِ لعلی گَزیده‌ام که مپرس
بی تو در کلبهٔ گداییِ خویش
رنج‌هایی کشیده‌ام که مپرس
همچو حافظ غریب در رَهِ عشق
به مَقامی رسیده‌ام که مپرس
تفسیر فال
یارتان در همه حال و در تمامی شرایط، همچون سایه‌ای وفادار با شماست. به او اطمینان کنید که سخنانش از عمق قلب و با صدق و صفا ناشی می‌شود. او به خاطر شما، مصائب و مشکلاتی را که ممکن است بسیار سخت و طاقت‌فرسا باشند، تحمل می‌کند. این یار دلسوز نه تنها در کنار شما ایستاده است بلکه شما را به عرش اعلا می‌رساند و مقام و منزلتتان را بالا می‌برد. آگاهی از این حمایت بی‌پایان، توانایی شما را برای مقابله با چالش‌ها دوچندان می‌کند و به شما نیرو می‌دهد تا مسیرهای دشوار زندگی را با امیدواری بیشتری طی کنید.
منبع: پارسی دی
