در نهانخانهٔ عِشرت صَنَمی خوش دارم | غزل شماره 326 حافظ

متن غزل شماره 326 از دیوان غزلیات حافظ را در ادامه میتوانید بخوانید و در انتها تفسیر این غزل برای فال آمده است.

در نهانخانهٔ عِشرت صَنَمی خوش دارم
کز سرِ زلف و رُخَش، نعل در آتش دارم

عاشق و رندم و میخواره، به آواز بلند
وین همه منصب از آن حورِ  پری وَش دارم

گر تو زین دست مرا بی سر و سامان داری
من به آهِ سَحَرَت، زلف مُشَوَّش دارم

گر چُنین چهره گشاید خطِ زنگاری دوست
من رخِ زرد به خونابه مُنَقَّش دارم

گر به کاشانهٔ رندان قدمی خواهی زد
نُقلِ شعرِ شِکرین و مِیِ بی‌غَش دارم

ناوَک غمزه بیار و رَسَنِ زلف که من
جنگ‌ها با دلِ مجروح بلاکَش دارم

حافظا چون غم و شادیِّ جهان در گذر است
بهتر آن است که من خاطرِ خود خوش دارم

تفسیر فال

در درونت غمی سنگین وجود دارد که با آن زندگی می‌کنی، اما باید بدانید که در این دنیای فانی، همه چیز گذرا است و هیچ چیزی ارزش این را ندارد که بخواهی زندگی‌ات را به خاطر آن تباه کنی. گاهی اوقات غم‌ها و مشکلاتی که در دل داریم، ما را به سکوت وادار می‌کنند؛ آنقدر عمیق و پنهان که حتی به نزدیک‌ترین افراد خود نیز نمی‌توانیم بگوییم. در عین حال، با وجود این اندوه، لبخند بر لب داری و سعی می‌کنی روزهای خود را سپری کنی. اما واقعیت این است که زندگی به هر طریقی که بگیری، باز هم به حرکتش ادامه خواهد داد و زمان از دست نخواهد رفت. بنابراین امید داشته باش؛ زیرا امید مانند نوری است که در تاریکی می‌درخشد و راهی برای عبور از دشواری‌ها فراهم می‌آورد. همچنین فراموش نکن که از نعمات بی‌شماری که خداوند به تو ارزانی داشته است لذت ببری و قدر آنها را بدانی، زیرا گاهی همین لحظات کوچک شادمانی هستند که می‌توانند روح انسان را جلا دهند و زندگی را زیباتر کنند.

فال حافظ

منبع: پارسی دی