دلم رمیده شد و غافلم منِ درویش | غزل شماره 290 حافظ

متن غزل شماره 290 از دیوان غزلیات حافظ را در ادامه میتوانید بخوانید و در انتها تفسیر این غزل برای فال آمده است.

دلم رمیده شد و غافلم منِ درویش
که آن شِکاریِ سرگشته را چه آمد پیش

چو بید بر سرِ ایمانِ خویش می‌لرزم
که دل به دستِ کمان ابروییست کافِرکیش

خیال حوصلهٔ بحر می‌پزد هیهات
چه‌هاست در سرِ این قطرهٔ مُحال اندیش!

بنازم آن مژهٔ شوخِ عافیت کُش را
که موج می‌زندش آبِ نوش، بر سرِ نیش

ز آستینِ طبیبان هزار خون بچکد
گَرَم به تجربه دستی نهند بر دلِ ریش

به کویِ میکده گریان و سرفِکنده رَوَم
چرا که شرم همی‌آیدم ز حاصلِ خویش

نه عمرِ خِضر بِمانَد، نه مُلکِ اسکندر
نزاع بر سرِ دنیی دون مَکُن درویش

بدان کمر نرسد دستِ هر گدا حافظ
خزانه‌ای به کف آور ز گنجِ قارون بیش

تفسیر فال

بر سر دو راهی قرار گرفته‌ای و این موقعیت می‌تواند برایت چالش‌برانگیز باشد. تو تمام کارها را به شدت جدی می‌گیری و احساس ناامیدی بر تو سایه افکنده است. در این لحظات، ممکن است فکر کنی که تا کنون زنده بودن‌ات بیهوده بوده و تلاش‌های بی‌ثمر تو هدر رفته‌اند، همچنین ممکن است خود را فریب داده باشی. اما با یک نگاه عمیق‌تر به شرایط، باید بدانید که هر نقطه‌ای که تصمیم به شروع گرفتن داشته باشید، دارای منفعت خواهد بود. تجربیات گذشته‌ی تو نه تنها حاوی درس‌های ارزشمندی هستند بلکه در انتخاب مناسب‌ترین مسیر برای آینده نیز به شما کمک شایانی خواهند کرد. با ارزیابی دقیق‌تر از آنچه آموخته‌اید و تجزیه و تحلیل گزینه‌های موجود، قادر خواهی بود تصمیمات بهتری اتخاذ کنی و راه جدیدی را برای خود انتخاب کنی که منجر به رشد و پیشرفت شما شود.

دلم رمیده شد و غافلم منِ درویش | غزل شماره 290 حافظ

فال حافظ

منبع: پارسی دی

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *