روشنیِ طلعتِ تو ماه ندارد | غزل شماره 127 حافظ

متن غزل شماره 127 از دیوان غزلیات حافظ را در ادامه میتوانید بخوانید و در انتها تفسیر این غزل برای فال آمده است.

روشنیِ طلعتِ تو ماه ندارد
پیشِ تو گُل، رونقِ گیاه ندارد

گوشهٔ ابرویِ توست منزلِ جانم
خوشتر از این گوشه، پادْشاه ندارد

تا چه کُنَد با رخِ تو دودِ دلِ من
آینه دانی که تابِ آه ندارد

شوخیِ نرگس نگر که پیشِ تو بشکفت
چشمْ دریده، ادب نگاه ندارد

دیدم و آن چشمِ دلْ‌سیه که تو داری
جانبِ هیچ آشنا نگاه ندارد

رَطلِ گرانم ده ای مریدِ خرابات
شادیِ شیخی که خانقاه ندارد

خون خور و خامُش نشین که آن دلِ نازک
طاقتِ فریاد دادخواه ندارد

گو برو و آستین به خونِ جگر شوی
هر که در این آستانه راه ندارد

نی منِ تنها کشم تَطاولِ زلفت
کیست که او داغِ آن سیاه ندارد؟

حافظ اگر سجدهٔ تو کرد مکن عیب
کافرِ عشق ای صنم گناه ندارد

تفسیر فال

بسیار انسان خوش‌شانسی هستید. هر کجا که می‌روید، اطرافیان به خاطر درخشش و موفقیت شما کنار می‌کشند، زیرا حضور شما در آن مکان‌ها نشان‌دهنده‌ی حتمی بودن موفقیت‌تان است. کاری که انجام می‌دهید از عهده‌ی هیچ‌کس دیگر برنمی‌آید و این توانایی و مهارت شماست که باعث تمایزتان شده است. ذوق و سلیقه‌ی خاص شما به گونه‌ای است که دیگران را مجذوب خود می‌کند و این یعنی شما در انجام وظایف خود بسیار برجسته هستید. اما باید مواظب باشید تا از مسیر درست خارج نشوید، زیرا دشمنان و حسودان همیشه در کمین هستند تا نقاط ضعف شما را شناسایی کرده و تلاش کنند تا اعتبار و موفقیت‌های شما را زیر سوال ببرند. این نکته ضروری است که بر روی اهداف خود تمرکز کنید و با دقت عمل کنید تا بتوانید از چالش‌ها عبور کرده و همچنان به راه پر افتخار خود ادامه دهید.

روشنیِ طلعتِ تو ماه ندارد | غزل شماره 127 حافظ

فال حافظ

منبع: پارسی دی

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *