مجله شبونه
متن غزل شماره 125 از دیوان غزلیات حافظ را در ادامه میتوانید بخوانید و در انتها تفسیر این غزل برای فال آمده است.
شاهد آن نیست که موییّ و میانی دارد
بندهٔ طلعتِ آن باش که آنی دارد
شیوهٔ حور و پری گرچه لطیف است ولی
خوبی آن است و لطافت که فُلانی دارد
چشمهٔ چشمِ مرا ای گلِ خندان دریاب
که به امّیدِ تو خوش آبِ روانی دارد
گوی خوبی که بَرَد از تو؟ که خورشید آن جا
نه سواریست که در دست عِنانی دارد
دل نشان شد سخنم تا تو قبولش کردی
آری آری سخنِ عشق نشانی دارد
خَمِ ابرویِ تو در صنعتِ تیراندازی
بُرده از دستِ هر آن کس که کمانی دارد
در رَهِ عشق نشد کَس به یقین محرمِ راز
هر کسی بر حَسَبِ فکر، گُمانی دارد
با خرابات نشینان ز کَرامات مَلاف
هر سخن وقتی و هر نکته مکانی دارد
مرغِ زیرک نزند در چمنش پرده سرای
هر بهاری که به دنباله، خزانی دارد
مدعی گو لُغَز و نکته به حافظ مفروش
کِلکِ ما نیز زبانی و بیانی دارد
تفسیر فال
هر حرفی را در هر جا نزنید، زیرا این اقدام ممکن است به ضرر خودتان منجر شود. در دنیای امروز، ما به راحتی ممکن است فریب ظواهر را بخوریم و از آنچه که در پس آن وجود دارد غافل بمانیم. زیبایی ظاهری هرگز نمی‌تواند نشان‌دهنده سیرت زیبا باشد؛ چراکه حقیقت واقعی شخصیت یک فرد، نه در چهره‌اش بلکه در اخلاق و نیت پاک او نهفته است. مهم‌تر از هر چیز دیگر، ویژگی‌های اخلاقی و قلب پاک افراد هستند که آنها را از دیگران متمایز می‌کند و باعث می‌شود که روابط انسانی به سمت تعالی و رشد پیش برود. بنابراین، باید با دقت بیشتری نسبت به کلمات خود فکر کنیم تا از پیامدهای ناخواسته‌ای که ممکن است بر زندگی ما تأثیر بگذارد جلوگیری کنیم.
منبع: پارسی دی
