مجله شبونه
متن غزل شماره 133 از دیوان غزلیات حافظ را در ادامه میتوانید بخوانید و در انتها تفسیر این غزل برای فال آمده است.
صوفی نهاد دام و سَرِ حُقِّه، باز کرد
بنیادِ مکر با فلکِ حُقِّه‌باز کرد
بازیِ چرخ بشکندش بیضه در کلاه
زیرا که عَرضِ شعبده با اهلِ راز کرد
ساقی بیا که شاهدِ رعنایِ صوفیان
دیگر به جلوه آمد و آغازِ ناز کرد
این مطرب از کجاست که سازِ عراق ساخت؟
و آهنگ بازگشت به راهِ حجاز کرد
ای دل بیا که ما به پناهِ خدا رویم
زآنچ آستینِ کوته و دستِ دراز کرد
صنعت مَکُن که هر که محبت نه راست باخت
عشقش به روی دل درِ معنی فراز کرد
فردا که پیشگاهِ حقیقت شود پدید
شرمنده رَهرُوی، که عمل بر مجاز کرد
ای کبک خوش خُرام کجا می‌روی؟ بایست
غَرِّه مشو که گربهٔ زاهد نماز کرد
حافظ مکن ملامتِ رندان که در ازل
ما را خدا ز زهدِ ریا بی‌نیاز کرد
تفسیر فال
کسی با نیرنگ و ریا، دروازه‌های دوستی را به روی شما گشوده است. این تنها آغاز ماجراست و هنوز داستان به پایان نرسیده است. از همین نقطه، تصمیم بگیرید که مسیر خود را تغییر دهید و به خداوند متعال پناه ببرید. دست دشمنان به سرعت نمایان می‌شود و نیت‌های واقعی آن‌ها به تدریج آشکار خواهد گشت. اگر در این مقطع حساس اقدام لازم را انجام ندهید، ممکن است در آینده‌ای نزدیک از انتخاب‌ها و رفتارهای خود احساس پشیمانی کنید و دریابید که فرصت‌های طلایی را به سادگی از دست داده‌اید. بنابراین، فریب ظاهرها را نخورید و با بصیرت کامل قدم بردارید تا از آسیب‌های احتمالی جلوگیری نمایید.
منبع: پارسی دی
