مجله شبونه
متن غزل شماره 284 از دیوان غزلیات حافظ را در ادامه میتوانید بخوانید و در انتها تفسیر این غزل برای فال آمده است.
هاتفی از گوشهٔ میخانه دوش
گفت ببخشند گنه، مِی بنوش
لطفِ الهی بِکُنَد کارِ خویش
مژدهٔ رحمت برساند سروش
این خِرَدِ خام به میخانه بَر
تا مِیِ لعل آوَرَدَش خون به جوش
گرچه وصالش نه به کوشش دهند
هر قَدَر ای دل که توانی بکوش
لطفِ خدا بیشتر از جرمِ ماست
نکتهٔ سربسته چه دانی؟ خموش
گوشِ من و حلقهٔ گیسویِ یار
رویِ من و خاکِ درِ مِی فروش
رندیِ حافظ نه گناهیست صَعب
با کَرَمِ پادشه عیب پوش
داورِ دین، شاه شجاع، آن که کرد
روحِ قدس حلقهٔ امرش به گوش
ای مَلِکُ العَرش مرادش بده
و از خطرِ چشمِ بَدَش دار گوش
تفسیر فال
لطف خداوند بزرگ و بی‌پایان شامل حال تو شده است. بنابراین، با قلبی پاک و نیت خالص توبه کن تا مژده‌ای بسیار خوب و امیدبخش به تو داده شود. دوران انتظار و دوری به پایان رسیده است و این نوید بخشی از دعاها و خواسته‌های صادقانه‌ات می‌باشد که با ایمان و اعتقاد به درگاه حق تعالی کرده‌ای. بر آنچه نذری کرده‌ای عمل کن، زیرا این عمل نه تنها نشانه‌ای از صداقت نیت توست، بلکه موجب تقرب به خداوند نیز خواهد شد. همچنین در راه خدا انفاق کن؛ زیرا بخشش باعث می‌شود همیشه از چشم زخم ایمن باشی و رحمت الهی را بیشتر جلب کنی. این اعمال باعث می‌شود تا زندگی‌ات پر از برکت شود و آرامش روحی را برایت به ارمغان آورد.
منبع: پارسی دی
