مجله شبونه
متن غزل شماره 178 از دیوان غزلیات حافظ را در ادامه میتوانید بخوانید و در انتها تفسیر این غزل برای فال آمده است.
هر که شد مَحرمِ دل در حرمِ یار بِمانْد
وان که این کار ندانست در انکار بِمانْد
اگر از پرده برون شد دلِ من عیب مکن
شُکرِ ایزد که نه در پردهٔ پندار بِمانْد
صوفیان واسِتَدَنْد از گروِ مِی همه رَخْت
دلقِ ما بود که در خانهٔ خَمّار بِمانْد
محتسب شیخ شد و فِسقِ خود از یاد بِبُرد
قصّهٔ ماست که در هر سرِ بازار بِمانْد
هر مِیِ لعل کز آن دستِ بلورین سِتَدیم
آبِ حسرت شد و در چشمِ گهربار بِمانْد
جز دلِ من کز ازل تا به ابد عاشق رفت
جاودان کس نشنیدیم که در کار بِمانْد
گشت بیمار که چون چشمِ تو گردد نرگس
شیوهٔ تو نَشُدَش حاصل و بیمار بِمانْد
از صدایِ سخنِ عشق ندیدم خوشتر
یادگاری که در این گنبدِ دَوّار بِمانْد
داشتم دلقی و صد عیبِ مرا می‌پوشید
خرقه رهنِ مِی و مطرب شد و زُنّار بِمانْد
بر جمالِ تو چنان صورتِ چین حیران شد
که حدیثش همه‌جا در در و دیوار بِمانْد
به تماشاگَهِ زلفش دلِ حافظ روزی
شد که بازآید و جاوید گرفتار بِمانْد
تفسیر فال
به عهد و پیمانی که بسته‌ای پایبند باش و همواره به آن وفادار بمان. حریم خود را با دقت و حساسیت حفظ کن، زیرا در غیر این صورت بسیار زود آبرو و اعتبارت تحت تأثیر قرار خواهد گرفت و ممکن است در میان جمع به انزوا کشیده شوی. عشق را در دل خود جاودانه کن، مانند گلی که در آفتاب می‌درخشد تا هیچ‌گاه دل تو تیره نگردد و از شادابی بیفتد. محبت و عشق تو نه تنها بر زندگی شخصی‌ات بلکه بر اطرافیانت نیز تأثیر عمیق می‌گذارد؛ این احساسات بزرگوارانه قادرند همه را حیران کنند و نامت را بر سر زبان‌ها بیندازند، به گونه‌ای که دیگران همواره از یاد تو سخن بگویند.
منبع: پارسی دی
