کنارِ آب و پایِ بید و طبعِ شعر و یاری خوش | غزل شماره 288 حافظ

متن غزل شماره 288 از دیوان غزلیات حافظ را در ادامه میتوانید بخوانید و در انتها تفسیر این غزل برای فال آمده است.

کنارِ آب و پایِ بید و طبعِ شعر و یاری خوش
معاشر دلبری شیرین و ساقی گُلعِذاری خوش

الا ای دولتی طالع، که قدرِ وقت می‌دانی
گوارا بادَت این عِشرت که داری روزگاری خوش

هر آن کس را که در خاطر ز عشقِ دلبری باریست
سِپندی گو بر آتش نِه ،که دارد کار و باری خوش

عروسِ طَبع را زیور ز فکرِ بِکر می‌بندم
بُوَد کز دستِ ایّامَم به دست اُفتَد نگاری خوش

شبِ صحبت غنیمت دان و دادِ خوشدلی بِسْتان
که مهتابی دل افروز است و طَرْفِ لاله زاری خوش

مِیی در کاسهٔ چشم است ساقی را بِنامیزد
که مستی می‌کند با عقل و می‌بخشد خُماری خوش

به غفلت عمر شُد حافظ، بیا با ما به میخانه
که شنگولانِ خوش باشت، بیاموزند کاری خوش

تفسیر فال

از خواب غفلت بیدار شو و این چند صباح عمر را غنیمت دان، زیرا که روزگار به کامت می‌باشد و فرصت‌های فراوانی در پیش روی تو قرار دارد. موفقیت و خوشبختی همچون دو دوست همیشگی، به رویت لبخند می‌زنند و آماده‌اند که تو را در آغوش بکشند. اما برای بهره‌مندی از این نعمت‌ها، خودت نیز باید همتی مضاعف بکنی و تلاش لازم را انجام دهی. همه چیز برای رسیدن به هدف‌ها و آرزوهایت مهیا است؛ تنها کافی است که گام اول را برداری. برخیز و با انرژی مثبت به سوی آینده‌ای روشن حرکت کن، انشاالله که در این مسیر موفق خواهی شد و سعادت بر تو فرود خواهد آمد.

کنارِ آب و پایِ بید و طبعِ شعر و یاری خوش | غزل شماره 288 حافظ

فال حافظ

منبع: پارسی دی

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *