مجله شبونه
متن غزل شماره 325 از دیوان غزلیات حافظ را در ادامه میتوانید بخوانید و در انتها تفسیر این غزل برای فال آمده است.
گر دست دهد خاکِ کفِ پایِ نگارم
بر لوحِ بَصَر خطِّ غباری بنگارم
بر بویِ کنارِ تو شدم غرق و امید است
از موجِ سرشکم که رسانَد به کنارم
پروانهٔ او گر رسدم در طلبِ جان
چون شمع همان دَم به دَمی جان بِسِپارَم
امروز مَکَش سر ز وفایِ من و اندیش
زان شب که من از غم به دعا دست برآرم
زلفین سیاهِ تو به دلداریِ عُشّاق
دادند قراری و بِبُردَند قرارم
ای باد از آن باده نسیمی به من آور
کان بویِ شفابخش بُوَد دفعِ خُمارم
گر قلبِ دلم را نَنَهد دوست عیاری
من نقدِ روان در دَمَش از دیده شمارم
دامن مَفِشان از منِ خاکی که پس از من
زین در نتواند که بَرَد باد غبارم
حافظ لبِ لَعلَش چو مرا جانِ عزیز است
عمری بُوَد آن لحظه که جان را به لب آرم
تفسیر فال
برای دوستانی که در کنار تو هستند، حتی ممکن است جان خود را فدای آنها کنی، اما بهتر است کمی آنها را مورد آزمایش قرار دهی و ببینی آیا احساس مشابهی نسبت به تو دارند یا فقط در زمان‌های خوشی با تو هستند. در این راستا، از خداوند بخواه که شفای دل تو را عطا کند و به تو یاری رساند. سعی کن کاری کنی که پس از رفتنت، یاد خوبی‌ها و نیکی‌های تو همواره در ذهن‌ها باقی بماند. بیشتر وقت خود را با خدا سپری کن و به عبادت بپرداز تا ارتباط معنوی‌ات تقویت شود. اینگونه می‌توانی بر عمق زندگی خود بیفزایی و تأثیر مثبتی بر اطرافیان خود بگذاری.
منبع: پارسی دی
