متن غزل شماره 260 از دیوان غزلیات حافظ را در ادامه میتوانید بخوانید و در انتها تفسیر این غزل برای فال آمده است.
ای سروِ نازِ حُسن که خوش میروی به ناز
عُشّاق را به نازِ تو هر لحظه صد نیاز
فرخنده باد طلعتِ خوبت که در ازل
بُبْریدهاند بر قدِ سَرْوَت قبایِ ناز
آن را که بویِ عَنبر زلفِ تو آرزوست
چون عود گو بر آتشِ سودا بسوز و ساز
پروانه را ز شمع بُوَد سوزِ دل، ولی
بی شمعِ عارضِ تو دلم را بُوَد گداز
صوفی که بی تو توبه ز مِی کرده بود، دوش
بِشْکَست عهد، چون درِ میخانه دید باز
از طعنهٔ رقیب نگردد عیارِ من
چون زر اگر بَرَند مرا درِ دهانِ گاز
دل کز طوافِ کعبهٔ کویت وقوف یافت
از شوقِ آن حریم ندارد سرِ حجاز
هر دَم به خونِ دیده چه حاجت وضو؟ چو نیست
بی طاقِ ابروی تو نمازِ مرا جواز
چون باده باز بر سرِ خُم رفت کف زنان
حافظ که دوش از لبِ ساقی شَنید راز
تفسیر فال
کسانی در اطراف تو هستند که به شدت به یاری و کمک تو نیاز دارند و با دستانی پر از امید به سوی تو دراز کردهاند. این افراد، همچون پروانههایی که دور شمع میچرخند، از نور وجود تو بهرهمند میشوند و به همین دلیل ارزش و اهمیت کمکهای تو را باید عمیقاً درک کنی. هرگز دست آنها را رد نکن؛ زیرا گاهی یک عمل محبتآمیز میتواند زندگی دیگری را دگرگون کند.همچنین، عهدی که با خودت و دیگران بستهای، باید برایت مقدس باشد. نشکستن این عهد نه تنها موجب تقویت روابط میانفردیات میشود بلکه مانع از آن خواهد شد که رقیبانت بتوانند از موقعیتهای ضعیف استفاده کنند تا تو را از میدان خارج سازند. بدان که خداوند همواره در کنار توست و یاریگر واقعیات خواهد بود.در نهایت، رازها و افکار عمیق خود را نباید به سادگی با دیگران درمیان بگذاری؛ چراکه گاهی اوقات افشای رازها ممکن است عواقب غیرقابل پیشبینی داشته باشد. حفظ حریم شخصی و محافظت از اسرارت یکی از مؤلفههای کلیدی موفقیت است.

منبع: پارسی دی
مجله شبونه