مجله شبونه
متن غزل شماره 267 از دیوان غزلیات حافظ را در ادامه میتوانید بخوانید و در انتها تفسیر این غزل برای فال آمده است.
ای صبا گر بُگذری بر ساحلِ رودِ اَرَس
بوسه زن بر خاکِ آن وادی و مُشکین کُن نَفَس
منزلِ سَلمی که بادَش هر دَم از ما صد سلام
پُر صدایِ ساربانان بینی و بانگِ جرس
مَحمِلِ جانان ببوس، آنگه به زاری عرضه دار
کز فِراقت سوختم ای مهربان فریاد رس
من که قولِ ناصحان را خواندَمی قولِ رَباب
گوشمالی دیدم از هجران که اینم پند بس
عشرتِ شبگیر کن، مِی نوش کاندر راهِ عشق
شَبرُوان را آشنایی‌هاست با میرِ عَسَس
عشقبازی کارِ بازی نیست ای دل، سر بِباز
زان که گویِ عشق نَتْوان زد به چوگانِ هوس
دل به رَغبت می‌سپارد جان به چشمِ مستِ یار
گرچه هشیاران ندادند اختیارِ خود به کس
طوطیان در شِکَّرِستان کامرانی می‌کنند
و از تَحَسُّر دست بر سر می‌زند مسکین مگس
نامِ حافظ گر برآید بر زبانِ کِلکِ دوست
از جنابِ حضرتِ شاهم بس است این مُلتَمَس
تفسیر فال
انتظار به طرز دردناکی طولانی شده است و لحظه‌ای نیست که در آن به این فکر نکنی که آیا او نیز نسبت به تو احساس مشابهی دارد یا خیر. آیا او تمایل دارد تو را ببیند و در کنار تو باشد؟ این افکار مکرر، اضطراب و نگرانی زیادی را برایت به همراه آورده‌اند. اما غصه نخور، زیرا عاشقی تنها عذاب و درد نیست؛ عشق همچنین زیبایی‌ها و لحظات شگفت‌انگیزی را در زندگی رقم می‌زند. با وجود چالش‌ها، تو همچنان به خاطر عشق‌ات زندگی می‌کنی و امید را در دل حفظ کرده‌ای. بهترین‌ها همیشه در راه‌اند؛ منتظر باش، چرا که خبر بسیار خوبی به زودی به تو خواهد رسید و شاید این بار مورد لطف کسی قرار بگیری که آرزوهای قلبی‌ات را برآورده کند.
منبع: پارسی دی
