متن غزل شماره 323 از دیوان غزلیات حافظ را در ادامه میتوانید بخوانید و در انتها تفسیر این غزل برای فال آمده است.
ز دستِ کوتهِ خود زیرِ بارم
که از بالابلندان شرمسارم
مگر زنجیرِ مویی گیردَم دست
وگر نه سر به شیدایی برآرم
ز چشمِ من بپرس اوضاعِ گردون
که شب تا روز اختر میشمارم
بدین شکرانه میبوسم لبِ جام
که کرد آگه ز رازِ روزگارم
اگر گفتم دعایِ مِی فروشان
چه باشد؟ حقِّ نعمت میگزارم
من از بازویِ خود دارم بسی شُکر
که زورِ مردم آزاری ندارم
سری دارم چو حافظ مست لیکن
به لطف آن سری امیدوارم
تفسیر فال
از روزگار خود بسیار دلگیر و ناراحتید و احساس میکنید که وجودتان به اندازهی تار مویی با مرگ فاصله دارد. این احساسات عمیق و غمانگیز ممکن است گاهی غیرقابل تحمل به نظر برسند، اما در میان تمام این تلخیها، باز هم خدا را شکر میکنید. این شکرگزاری نه تنها نشانهای از ایمان شماست، بلکه یادآور آن است که همیشه کسانی وجود دارند که شرایط زندگیشان از شما بدتر است. به همین دلیل، مهم است که حق نعمت خداوند را به جای آورید و قدردان نعمتهای کوچک زندگیتان باشید.به یاد داشته باشید که تکیه بر بازوی خودتان و تواناییهایتان ضروری است. زیرا با زورگیری از مردم یا اتکا به دیگران نمیتوان به جایی رسید؛ در واقع، قدرت واقعی در درون خود شما نهفته است. امیدوار باشید که نیتهای خوب و تلاشهای مستمر شما سرانجام به ثمر خواهد نشست. هر قدمی که برمیدارید باید مبتنی بر ارادهای قوی و باور به موفقیت باشد تا بتوانید از این وضعیت دشوار رهایی یابید و در مسیر پیشرفت قرار گیرید.

منبع: پارسی دی
مجله شبونه