متن غزل شماره 197 از دیوان غزلیات حافظ را در ادامه میتوانید بخوانید و در انتها تفسیر این غزل برای فال آمده است.
شاهدان گر دلبری زین سان کنند
زاهدان را رخنه در ایمان کنند
هر کجا آن شاخِ نرگس بِشْکُفَد
گُلرُخانَش دیده نرگس دان کنند
ای جوانِ سَروقَد، گویی بِبَر
پیش از آن کز قامتت چوگان کنند
عاشقان را بر سرِ خود حُکم نیست
هر چه فرمانِ تو باشد آن کنند
پیشِ چشمم کمتر است از قطرهای
این حکایتها که از طوفان کنند
یارِ ما چون گیرد آغازِ سَماع
قُدسیان بر عرش دَستْ افشان کنند
مردمِ چشمم به خون آغشته شد
در کجا این ظلم بر انسان کنند؟
خوش برآ با غصه ای دل کَاهلِ راز
عیشِ خوش در بوتهٔ هجران کنند
سر مکش حافظ ز آهِ نیمْ شب
تا چو صبحت، آینه رخشان کنند
تفسیر فال
غافل از حال خویش شدهای. تو جوانی پرشور و بااستعداد هستی که قابلیتهای فراوانت مورد استفاده دیگران قرار میگیرد تا به موفقیتهای بزرگ دست یابند، در حالی که خودت احساس میکنی از قافله عقب ماندهای. کسانی که اکنون بهرهبردار توانمندیها و انرژی تو هستند، به مراتب در موقعیت پایینتری نسبت به تو قرار دارند. بنابراین، لازم است که تلاش کنی تا خود را در مسیر پیشرفت نگهداری و عقب نمانی. ظلمی به تو روا داشته شده است که سبب غم و اندوهت گردیده، اما باید بدانید که خداوند همواره در کنار حق است و پاسخ ظالمان را خواهد داد. این امیدواری میتواند نیروی محرکهای باشد برای اینکه با عزمی راسختر ادامه دهی و بر مشکلات فائق آیی.

منبع: پارسی دی
مجله شبونه