متن غزل شماره 347 از دیوان غزلیات حافظ را در ادامه میتوانید بخوانید و در انتها تفسیر این غزل برای فال آمده است.
صَنَما با غمِ عشقِ تو چه تدبیر کنم؟
تا به کِی در غمِ تو نالهٔ شبگیر کنم؟
دل دیوانه از آن شد که نصیحت شِنَوَد
مگرش هم ز سرِ زلفِ تو زنجیر کنم
آن چه در مدتِ هِجرِ تو کشیدم هیهات
در یکی نامه محال است که تَحریر کنم
با سرِ زلفِ تو مجموعِ پریشانی خود
کو مجالی که سراسر همه تقریر کنم؟
آن زمان کآرزویِ دیدنِ جانم باشد
در نظر نقشِ رخِ خوبِ تو تصویر کنم
گر بدانم که وصالِ تو بدین دست دهد
دین و دل را همه دَربازم و توفیر کنم
دور شو از برم ای واعظ و بیهوده مگوی
من نه آنم که دگر گوش به تزویر کنم
نیست امّید صَلاحی ز فسادِ حافظ
چون که تقدیر چُنین است، چه تدبیر کنم؟
تفسیر فال
برای حل مشکلات خود، هیچ تدبیری اتخاذ نمیکنید و در واقع، دست به دعا برنداشتهاید، اما در عین حال هیچ اقدام مؤثری نیز انجام نمیدهید. فرصتی به دست نمیآورید تا بتوانید جبران مافات کنید و از این رو باید بدانید که مشکلات شما زمانی حل خواهد شد که اراده و همت خود را برای تغییر وضعیت موجود به کار بگیرید. لازم است دلتان را صاف کنید و ایمانتان را نیز از دست ندهید، زیرا این دو عنصر میتوانند راهگشای شما باشند. به سخن کسانی که میخواهند با پیشنهادهای نادرست و گمراهکننده شما را از مسیر درست منحرف کنند، گوش ندهید. با عزمی راسخ و اعتقاد به تواناییهای خود، قطعاً موفق خواهید شد و بر چالشهای پیش رو فائق خواهید آمد.

منبع: پارسی دی
مجله شبونه