عیبِ رندان مَکُن ای زاهدِ پاکیزه‌سرشت | غزل شماره 80 حافظ

متن غزل شماره 80 از دیوان غزلیات حافظ را در ادامه میتوانید بخوانید و در انتها تفسیر این غزل برای فال آمده است.

عیبِ رندان مَکُن ای زاهدِ پاکیزه‌سرشت
که گناهِ دگران بر تو نخواهند نوشت

من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن دِرَوَد عاقبتِ کار، که کِشت

همه کس طالبِ یارند چه هشیار و چه مست
همه جا خانهٔ عشق است چه مسجد چه کِنِشت

سرِ تسلیمِ من و خشتِ درِ میکده‌ها
مدعی گر نکند فهمِ سخن، گو سر و خشت

ناامیدم مکن از سابقهٔ لطفِ ازل
تو پسِ پرده چه دانی که که خوب است و که زشت

نه من از پردهٔ تقوا به درافتادم و بس
پدرم نیز بهشتِ ابد از دست بهشت

حافظا روزِ اجل گر به کف آری جامی
یک سر از کویِ خرابات بَرَندَت به بهشت

تفسیر فال

عیب‌جویی از دیگران عمل ناپسندی است که نه تنها به روابط اجتماعی آسیب می‌زند، بلکه فرد را نیز از رشد و تعالی بازمی‌دارد. پیش از آنکه به عیوب دیگران بپردازی، بهتر است که بر روی خودت کار کنی و نقاط ضعف و کاستی‌های خود را شناسایی و برطرف نمایی. اینکه تو در زندگی چگونه به نظر می‌رسی، چه خوب و چه بد، در نهایت پای خودت نوشته می‌شود. این واقعیت انکارناپذیر است که هر فرد حق دارد زندگی خود را به شیوه‌ای که می‌خواهد بگذراند و هدف‌ها و آرزوهای خاص خودش را دنبال کند.با این حال، باید توجه داشت که حاجات شخصی انسان یکی پس از دیگری برآورده می‌شود، اما در هر مرحله از این مسیر همیشه نیاز وجود دارد تا با دعا و درخواست به درگاه خداوند متعال برویم. تقوی و پرهیزگاری را پیشه کن تا همواره مورد نظر حق قرار گیری و از رحمت او بهره‌مند شوی. زیرا انسان‌هایی که تقوی را سرلوحه کارهای خود قرار می‌دهند، نه تنها از پیشگاه حق رانده نمی‌شوند بلکه در مسیر رشد معنوی نیز قدم برداشته و روزبه‌روز به کمال نزدیک‌تر می‌شوند.

عیبِ رندان مَکُن ای زاهدِ پاکیزه‌سرشت | غزل شماره 80 حافظ

فال حافظ

منبع: پارسی دی

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *