مرا به رندی و عشق، آن فضول عیب کُنَد | غزل شماره 188 حافظ

متن غزل شماره 188 از دیوان غزلیات حافظ را در ادامه میتوانید بخوانید و در انتها تفسیر این غزل برای فال آمده است.

مرا به رندی و عشق، آن فضول عیب کُنَد
که اعتراض بر اسرارِ علمِ غیب کُنَد

کمالِ سِرِّ محبت ببین، نه نقصِ گناه
که هر که بی‌هنر اُفتَد، نظر به عیب کُنَد

ز عطرِ حورِ بهشت آن نَفَس برآید بوی
که خاکِ میکدهٔ ما عَبیر جِیب کُنَد

چنان زَنَد رَهِ اسلام غمزهٔ ساقی
که اجتناب ز صهبا، مگر صُهیب کُنَد

کلیدِ گنجِ سعادت قبولِ اهلِ دل است
مباد آن که در این نکته شَکُّ و رِیب کُنَد

شبانِ وادیِ اِیمن گَهی رسد به مراد
که چند سال به جان، خدمتِ شُعیب کند

ز دیده خون بِچکانَد فِسانهٔ حافظ
چو یادِ وقتِ زمانِ شَباب و شِیب کُنَد

تفسیر فال

به زمین و زمان چنگ انداخته‌ای و به زور می‌خواهی همه چیز را به دست بیاوری، ولی این کوشش‌ها در غیاب صداقت و نیت خالص، همچون باد در آسمان پراکنده خواهد شد. تا زمانی که راه راست را نپیمایی و سر بر آستان پروردگار فرود نیاوری، به مرادت نمی‌رسی. کلید گنج خوشبختی تو در واقع قدم گذاشتن در مسیری است که مملو از انصاف، ایمان و توکل به خداوند باشد. این مسیر نه تنها تو را به اهداف دنیوی‌ات نزدیک‌تر می‌کند بلکه آرامش روحی و معنوی را نیز برایت به ارمغان می‌آورد. لذا با اعتقاد راسخ بر آنچه درست است گام بردار و از راه حق دور نشوید؛ که در نهایت، آرامش حقیقی و سعادت پایدار در انتظار توست.

مرا به رندی و عشق، آن فضول عیب کُنَد | غزل شماره 188 حافظ

فال حافظ

منبع: پارسی دی

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *