می‌دمد صبح و کِلِّه بست سحاب | غزل شماره 13 حافظ

متن غزل شماره 13 از دیوان غزلیات حافظ را در ادامه میتوانید بخوانید و در انتها تفسیر این غزل برای فال آمده است.

می‌دمد صبح و کِلِّه بست سحاب
الصَبوح الصَبوح یا اصحاب

می‌چکد ژاله بر رخِ لاله
المُدام المُدام یا احباب

می‌وزد از چمن نسیمِ بهشت
هان، بنوشید دَم به دَم مِیِ ناب

تخت زُمْرُد زده است گل به چمن
راحِ چون لعلِ آتشین دریاب

درِ میخانه بسته‌اند دگر
اِفتَتِح یا مُفَتِّح الاَبواب

لب و دَندانْت را حقوق نمک
هست بر جان و سینه‌هایِ کباب

این چنین موسِمی عجب باشد
که ببندند میکده به شتاب

بر رخِ ساقیِ پری پیکر
همچو حافظ بنوش بادهٔ ناب

تفسیر فال

در حین انجام کارها هیچگاه نباید عجله کرد و بر روی موضوعات خاصی اصرار ورزید. اگر هدف شما دستیابی به مقصود نهایی است، لازم است تا با صبر و شکیبایی، مشکلات و چالش‌های زیادی را پشت سر بگذارید. این در بسته که به سوی موفقیت و اهداف شما گشوده می‌شود، تنها زمانی باز خواهد شد که به حقوق دیگران احترام بگذارید و در تعاملات اجتماعی خود انصاف را رعایت کنید. ابراز غم و اندوه هیچ فایده‌ای ندارد؛ چرا که در بسیاری از مواقع، زمان بهترین درمان برای ناامیدی‌ها و چالش‌هاست. با گذشت زمان و تلاش مستمر، شما قطعاً به مراد خود خواهید رسید و می‌توانید ثمره زحماتتان را مشاهده کنید. پس با اعتماد به نفس ادامه دهید و از هر تجربه‌ای درس بگیرید تا در نهایت به موفقیت دست یابید.

می‌دمد صبح و کِلِّه بست سحاب | غزل شماره 13 حافظ

فال حافظ

منبع: پارسی دی

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *