بیوگرافی کامران نجف زاده خبرنگار و همسرش و الان کجاست +عکس

بیوگرافی کامران نجف زاده خبرنگار صداوسیما در امریکا و همسرش و الان کجاست سیر تا پیاز کامران نجف زاده را در این صفحه مشاهده نمایید.

بیوگرافی کامران نجف زاده

کامران نجف زاده از خبرنگاران صدا و سیما بوده که سالهاست در عرصه خبرنگاری برای صدا و سیما فعالیت میکند و چند سالیست به عنوان خبرنگار اعزامی صدا و سیما به آمریکا رفته و در آنجا به فعالیت می پردازد .

ایشان متولد ۲۹ اردیبهشت ۱۳۵۷ در تهران بوده و در رشته کشاورزی تحصیل کرده است.

همسر و فرزندان

بیوگرافی کامران نجف زاده در حال حاضر متاهل بوده و صاحب یک فرزند پسر به نام امیر کیان میباشد.

از کودکی تا خبرنگاری

کامران نجف زاده در محله ستارخان به دنیا آمد از دوران کودکی علاقه زیادی به خبرنگاری داشته است و همیشه یک گوشت‌کوب را به عنوان میکروفون در دست گرفته و با اعضای خانواده مسابقه می کرده است.

شروع خبرنگاری کامران نجف زاده

در سال ۱۳۷۵ به عنوان سردبیر نشریه آرمان شروع به کار کرد در حالی که فقط ۱۸ سال سن داشت و موفق شد به این سمت دست پیدا کند او در سال ۱۳۷۸ و ۷۹ در نشریه های ورزشی به فعالیت پرداخت.

همچنین ببینید

بیوگرافی شاهین صمدپور خبرنگار

بیوگرافی امین فردین خبرنگار جنجالی

بیوگرافی ملکناز نجفی خبرنگار زنجانی

کامران نجف زاده در سال ۱۳۸۱ به استخدام صدا و سیما درآمد و به عنوان گوینده بخش خبری بیست و سی به فعالیت پرداخت.

تجربه بازیگری

جالب است بدانید کامران نجف زاده که تجربه بازی در سینما را هم در کارنامه دارد و در فیلم سینمایی بادیگارد به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا بازی کرده است پسرش نیز امیر کیان در فیلم سینمایی شکاف بازی کرده است

اعزام به آمریکا

در اوایل دهه نود به آمریکا اعزام شد و برای خبرنگاری صدا و سیما در سازمان ملل به نیویورک رفت .

آمریکا به او پاسپورت نوباوه داد به این معنا که فقط می تواند تا ۲۵ مایلی سازمان ملل به فعالیت بپردازد و قادر به عبور و مرور در شهرهای دیگر آمریکا نیست.

کامران نجف زاده نماینده خبری ایران در سازمان ملل، علیرغم گذشت سه ماه از پایان دوران ماموریتش در محل سازمان ملل و با گذشت یک ماه از حضور جانشینش در نیویورک، هنوز هیچ فعالیتی در معاونت سیاسی صدا و سیما ندارد.

نجف زاده یکی از خبرسازترین گزارشگران معاونت سیاسی در دو دهه گذشته است. او که برای گزارش های اجتماعی در تلویزیون در دهه ۸۰ معروف و بعد چهره شاخص بخش خبری ۲۰/۳۰ شد، در روند پیشرفت در اوایل دهه ۹۰ ابتدا خبرنگار صداوسیما در پاریس شد اما چندی بعد از سوی دولت فرانسه عنصر نامطلوب شناخته و دیپورت شد.

او در دوره مدیریت کوتاه سرافراز بر صدا و سیما به عنوان نماینده جدید صدا و سیما به نیویورک اعزام شد و در همه این سال ها در مقر سازمان ملل فعالیت می کردُ جایی که دیگر خبری از گزارش های جنجالی اش نبود. او کم کارتر از گذشته شد اما همچنان روایت هایش از سازمان ملل را به تهران می فرستاد.

با آغاز فعالیت پیمان جبلی بحث هایی درباره پایان ماموریت کامران نجف زاده در نیویورک مطرح شد و در تیرماه گذشته سرانجام رسما علی رجبی به عنوان نماینده خبری جدید صدا و سیما در نیویورک معرفی شد. پروسه اعزام رجبی برای گرفتن ویزای کار در سازمان ملل مدتی به طول انجامید اما از یک ماه قبل و همزمان با سفر رئیسی به سازمان ملل از نماینده جدید معاونت سیاسی در نیویورک رونمایی شد.

با این وجود همچنان خبری از بازگشت کامران نجف زاده به محل کارش نیست. او که رابطه خیلی صمیمی با جبلی دارد در این مدت نامش برای مدیریت خبرگزاری صدا و سیما مطرح شد اما این پست به او نرسید.

گفته می شود وی با پایان ماموریتش، از مدیران تلویزیون خواسته است تا برای حل و فصل برنامه های بازگشت خانواده و فرزندان در حال تحصیلش، مدتی مرخصی بگیرد.

موضوع اعزام خبرنگاران به ماموریت های بلندمدت خارجی در سال های اخیر یکی از چالش های بزرگ تلویزیون شده است. غیر از نمایندگانی که یکباره سر از شبکه های فارسی زبان در آوردند، چهره های سرشناسی چون میربها نماینده خبری ایران در ترکیه، فلاح نماینده تلویزیون در دفتر لندن در سال های اخیر خبرساز شده اند. میربها به تهران برگشته، بازنشسته شده و گفته می شود مجددا به ترکیه برگشته و هنوز هم گهگاهی به عنوان خبرنگار آزاد با معاونت سیاسی همکاری دارد.

او با انتشار این عکس در اینستاگرامش نوشت:

امروز روز تولدم نیست،ولی این عکس یک شب اردیبهشتی؛روز تولدم بود.مرورش کردم…وسوسه دیوانه کننده باز کردن کادوها،انگار مجنون از لیلی چیزی بخواهد…روی میز کیکی که پدر از قنادی ستارخان گرفته،آنسوتر شکلات های کام هم هست اما الان نمی دانم چرا هر چه از این روزهای رفته و شهر بی شاهد می نویسم کامم تلخ می شود.پشت سر درب های چوبی منقش،زیر پا فرش هایی که همانجا وقت فروش خانه جا گذاشتیم…اضطراب اینکه برق نرود.آژیر نزنند.اگر برق رفت ،توری نریزد. اتفاقا برق رفت.دختر پسرهای جوان فامیل در تاریکی آژیر قرمز عاشق می شدند.مثل گل سرخی که کنار میز من است.صدایی که در عکس نیست، نوار کاست که در ضبط سونی می خواند.ممنوعه یعنی همین.نگاه آدم ها هنوز خاطرم هست…تیپ ها و تن ها حتی…تن پدر بزرگ که داشت کم کم تکیده می شد…فیلم گرفتیم.با آپارات.دارم ولی نمی شود که اینجا بگذارم. عتیقه ها را به سمساری دادیم.کتاب ها را نه.از صادق و چوبک و جلال تا همسایه های احمد محمود را هزار بار دوره کردم.جزیره سرگردانی را ولی هر روز مرور کردم…؛مرور کنم‌ببینم کجای قصه خوابم برد