بیوگرافی ثریا آقایی بدمینتون باز و همسرش + اینستاگرام و سن و سوابق و افتخارات او را در این صفحه از مجله شبونه مشاهده نمایید.
- نام و نام خانوادگی: ثریا آقایی
- تاریخ تولد: ۸ بهمن ۱۳۷۴
- محل تولد: تهران
- قد: 166
- حرفه: بدمینتون باز
- شروع فعالیت: 6 سالگی
- افتخارات: اولین دختر بدمینتون باز المپیکی
- برادر و خواهر: یک خواهر و یک برادر
- وضعیت تاهل: مجرد
- آیدی پیج اینستاگرام: soraya__aghaei
بیوگرافی ثریا آقایی بدمینتون باز
خانم ثریا آقایی از بدمینتون بازان حرفه ای کشورمان می باشد و تنها دختر این رشته بوده که توانست جواز حضور در المپیک را به دست آورد
این دختر در ۸ بهمن ۱۳۷۴ در تهران به دنیا آمده و با قد ۱۶۶ سانتی متر توانست در رشته بدمینتون به عنوان یک چهره شاخص فعالیت داشته باشد
رشته تحصیلی وی ریاضی بوده و دارای مدرک کارشناسی مدیریت ورزش می باشد
او در حال حاضر از اعضای اصلی تیم ملی بدمینتون بانوان ایران میباشد که توانسته با کسب سهمیه المپیک توکیو ۲۰۲۰ بعد از ۵۵ سال ایران در المپیک و در رشته بدمینتون دارای یک نماینده باشد
خانم ثریا آقایی توانست که رکورد شکنی کرده و در بین صد بدمینتون برتر جهان قرار بگیرد
خانواده ثریا آقایی
پدر او هنرمند بوده و در رشته نقاشی فعالیت می کند تابلوهای رنگ روغنی که در فضای مجازی تصاویر از او وجود دارد
خانم ثریا آقایی علاوه بر بدمینتون در فوتبال و بسکتبال نیز فعالیت دارد این خانوم ورزشکار دارای یک برادر و خواهر می باشد
ماجرای علاقه به بدمینتون تا تیم ملی
ثریا آقایی زمانیکه ۷ سال سن داشت وارد رشته بدمینتون شد ابتدا این رشته را به صورت تفریحی کار میکرد اما بعد از کشف استعداد خود در این رشته به چند مربی بدمینتون معرفی شد و در نهایت توانست درصدد ۲۱ سالگی تجربه بازی در تیم ملی بدمینتون ایران را به دست آورد.
آقایی درباره انگیزه ورود به رشته بدمینتون گفته: انگیزه ام علاقه شدیدم به این رشته بود. بدمینتون رشته ای است که از جایگاه محبوبی در میان مردم کشورمان برخوردار نیست و از همان ابتدا می دانستم که در این مسیر نه شهرت و نه درآمد آنچنانی خواهم داشت؛ اما حس خوبی که بعد از بازی بدمینتون برایم ایجاد شد، من را نسبت به آن علاقه مند کرد و تصمیم گرفتم که به صورت حرفه ای کارم را آغاز کنم.
بیوگرافی ثریا آقایی بدمینتون باز
کسب سهمیه المپیک ۲۰۲۰ توکیو
ثریا آقایی بازیکن تیم ملی بدمینتون ایران موفق شد سهمیه حضور در مسابقات المپیک ۲۰۲۰ توکیو را کسب کند و دومین بدمینتون تاریخ ورزش ایران در مسابقات المپیک نام بگیرد.
او در اتفاقی بی سابقه و پس از گذشت ۵۵ سال از تاسیس فدراسیون بدمینتون افتخاری بزرگ برای خانواده این رشته و ورزش ایران به دست آورد.
بزرگترین هدف من حضور در رقابتهای المپیک استما تا به حال نمایندهای در المپیک برای بدمینتون بانوان نداشتهایم. اگر میخواهم به این هدف برسم باید برنامهریزی خاصی داشته باشم. البته نمیتوانم الان درباره دیگر برنامههایم توضیح بدهم چرا که خودم هم نمیدانم.
چه شد که فعالیت در رشته بدمینتون را انتخاب کردید؟
– ۷ یا ۶ ساله بودم که پدر و مادرم برای جشن تولدم یک جفت راکت بدمینتون گرفتند. همان موقع شروع به بازی بدمینتون کردم و کم کم هم به این رشته علاقمند شدم. اینگونه شد که خیلی جدی همین رشته را دنبال کردم در حالیکه رشته فعالیت دیگر اعضای خانواده ام فوتبال و بسکتبال بود.
* چه چشم اندازی برای خود در بدمینتون در نظر گرفته اید؟
– اولین چشم اندازم این است که بتوانم سهمیه المپیک بگیرم و تلاشم این است این کار را برای المپیک ۲۰۲۰ انجام دهم. برای المپیک ریو خیلی نزدیک به کسب سهمیه شدم چون ششمین بازیکن رزرو بودم اما همان زمان به خاطر یک آسیب دیدگی مجبور به جراحی شدم و همین مسئله من را چندماه از میادین دور کرد و در نهایت هم نتوانستم سهمیه بگیرم. اینبار اما تلاشم این خواهد بودکه هیچ اتفاقی مانع از المپیکی شدنم، نشود. کاوه محرابی در المپیک پکن حضور داشت و من هم می خواهم اولین بانوی بدمینتون باز ایرانی باشم که سهمیه المپیک می گیرم.
صفحه رسمی آقایی با نشانی
پیج اینستاگرام خانم آقایی با آیدی soraya__aghaei در دسترس میباشد
ثریا آقایی ملی پوش بدمینتون باز کشورمان در گفتگو با خبرنگار مهر گفت که کسب سهمیه المپیک هدفی است که از هشت سال پیش به دنبال محقق شدن آن بوده است و حالا که از رویا خارج شده تلاش می کند تا به بهترین شکل از آن استفاده کند.
وی گفت: از ۸ سال پیش برای کسب سهمیه المپیک تلاش می کنم. طی این مدت تمام زندگی ام المپیک بود و دستیابی به سهمیه آن؛ طی سال ۲۰۱۹ و اوایل سال ۲۰۲۰ میلادی تمام تمرکزم روی المپیک بود و کسب سهمیه برای این بازی ها. از حضور در ۱۷ رقابت انتخابی هم نتایج خوبی گرفتم و فاصله زیادی تا کسب سهمیه نداشتم اما کرونا اجازه نداد آنطور که پیش بینی کرده بودم، جلو بروم.
وی ادامه داد: البته کرونا و تعطیل شدن فعالیت ها و اماکن ورزشی باعث نشد تا بیکار بنشینم، کماکان تمریناتم را دنبال کردم و به صورت آنلاین تحت نظر مربیام بودم. با رعایت پروتکل های بهداشتی از تمرین دست نکشیدم تا آماده بمانم و بتوانم هدفی که همه برای آن تلاش کرده اند را محقق سازم.