مجله شبونه
3 کلیپ استوری مکن ای صبح طلوع برای وضعیت واتساپ همراه ویدیو را در این صفحه مشاهده نمایید.
12 ماه در تقویم اسلامی وجود دارد – اما ما بیشتر در مورد برخی از ماه ها بیشتر از سایرین می دانیم. همه می‌دانند که ماه رمضان را روزه می‌گیریم و بسیاری از قربانی شدن ذی‌حجه خبر دارند. محرم اما به نظر می رسد کمی کمتر شناخته شده است. از این ماه حرام در روایات به نام ماه خدا یاد شده است، در هیچ ماهی دیگری چنین افتخاری قائل نشده است.
ماه محرم برای مسلمانان دارای اهمیت مذهبی و تاریخی است. نه تنها این ماه از سوی خداوند (ص) مقدس است، بلکه اولین ماه تقویم اسلامی است که نشانه هجرت (هجرت) مسلمانان به مدینه و تأسیس اولین دولت اسلامی در سال 622 میلادی است.
امام حسین از اصحاب پیامبر (ص) و امیرالمؤمنین (ع) بودند. او همچنین در تمام جنگ هایی که امام علی (ع) در زمان خلافت با آن روبرو شد، شرکت داشت. امام حسین (ع) و عمر در کربلا یکدیگر را ملاقات کردند.
در روز هشتم محرم، امام حسین (ع) برادرش عباس بن علی را صدا زد و از او خواست که برای کاروان آب بیاورد. پس با تعدادی از مردانی که نافع بن هلال سوار بر خط مقدم بودند و پرچم مخصوصی را در دست داشتند به راه افتاد.
نافع بن هلال از یاران امام علی (ع) بود که در هر جنگی که می‌رفت در کنار او می‌جنگید و مردی شریف و شجاع و قاری قرآن بود.
او مدتی قبل از شهادت مسلم بن عقیل، کاروان امام حسین(ع) را در راه کربلا داشت. نافع بن هلال در روز عاشورا وارد معرکه شد و شعر زیر را به عنوان فریاد جنگی خواند
أَنَا الْغُلامُ الْيَمَنيُّ الْبَجَلِيّ دينى عَلى دينِ حُسَيْنِ بْنِ عَلَيَّهِ عليه السلام.
«من مرد یمنی از طایفه بجل [یا جمالی] هستم.
و دین من حسین بن علی است»
همچنین ببینید کلیپ کوتاه عاشورا سوزناک برای وضعیت واتساپ
به گفته ابومخنف، در روز عاشورا نافع تیرهایی زد که نام خود را بر آن حک کرده بود و در زهر فرو برده بود. هنگامی که تیرهای او تمام شد، شمشیر خود را بیرون کشید و به دشمن حمله کرد و گفت:
أَنَا الْهُزَبْرُ الْجَمَلی أَنَا عَلی دینِ عَلِیّ
من شیر دل از طایفه جمالی هستم
و من پیرو آیین علی هستم»
وقتی دشمن متوجه شد که با نافع همتایی ندارند، تعداد زیادی به او حمله کردند و سرانجام پس از شکستن هر دو دستش او را به اسارت گرفتند. سپس او را به اردوگاه خود بردند و در آنجا شمر او را کشت
امام حسین (ع) در هشتم محرم، رسولی نزد عمر بن سعد فرستاد و به او گفت که می‌خواهم او را شبانه در منطقه‌ای بین دو اردوگاه ملاقات کنم. پس شب هنگام، عمر بن سعد و امام حسین (علیه‌السلام) با بیست نفر از مردان خود در محل مقرر با هم ملاقات کردند.
سپس امام به همه یارانش به جز برادرش عباس و پسرش علی اکبر دستور داد که آنها را ترک کنند، و عمر بن سعد نیز به همه یارانش به جز پسرش حفص و خدمتکارش دستور داد که آنجا را ترک کنند .
