بیوگرافی مریم ایراندوست و همسر و پسرش +پدر و مادر و عکس و اینستاگرام

بیوگرافی مریم ایراندوست و همسرش کیست +پدر و مادر و عکس و پیج اینستاگرام او را در این صفحه از مجله شبونه مشاهده نمایید.

بیوگرافی مریم ایراندوست

مریم ایراندوست از فوتبالیستها و مربی تیم ملی بانوان کشور و مربی کنونی تیم ملوان بندر انزلی می باشد.

او در ۱۴ بهمن ۱۳۵۲ در شهر بندر انزلی به دنیا آمده و سالهاست در عرصه فوتبال فعالیت دارد.

پدرش کیست

او دختر نصرت الله ایراندوست از فوتبالیست‌های سابق تیم ملی کشورمان می‌باشد

شروع ورزشی با دو و میدانی

مریم ایراندوست در یک خانواده کاملا ورزشی به دنیا آمد و در سال ۱۳۷۱ وارد رشته دو و میدانی و بسکتبال شد و موفق شد به عنوان کاپیتان تیم منتخب استان فعالیت کند اما فوتبال را زمانی شروع کرد که پسرش راستین یکتاپرست ۲ ماه سن داشت و علاوه بر سابقه عضویت در تیم ملی فوتبال بانوان کشورمان به عنوان مربی تیم ملی ایران نیز فعالیت دارد که قبلاً سرمربی تیم ملی و تیم ملوان بوده است.

بیوگرافی مریم ایراندوست

خانم ایراندوست سالها برای تیم‌های ملوان و پگاه گیلان بازی کرده بود او به عنوان مربی و مدرس بین المللی فوتبال فیفا نیز فعالیت دارد و در چند کشور مختلف تدریس کرده است

مریم ایراندوست از سال ۸۹ کارش را به عنوان مربی در تیم نوجوانان آغاز کرد و توانست با این تیم در المپیک نوجوانان در سنگاپور شرکت کند. بعد از آن در رده‌های مختلف سنی از جمله جوانان و بزرگسالان فعالیت کرد و عناوین مختلفی هم کسب کرد.

در سال ۹۲ برای هدایت تیم ملی بزرگسالان کارش را آغاز کرد، اما بعد از مدتی نیمه اسفندماه بود که از کارش استعفا کرد و همین موضوع اظهارنظرهای عجیبی را از سوی مسئولان فدراسیون فوتبال به دنبال داشت.

• همچنین ببینید بیوگرافی زهره کودایی دروازه بان

همسر و فرزندش

همسر این خانم ورزشکار محمدرسول یکتاپرست از فوتبالیست ها و مدیران ورزشی میباشد.

پسرش راستین در حال حاضر در تیم پایه ملوان بازی می‌کند.

خانم ایراندوست ۷۴ بار برای تیم ملوان به میدان رفته و موفق شده ۳۶ گل به ثمر رساند و از بازیکنان گلزن بانوان کشورمان محسوب می‌شود.

افتخارات

• کسب یک عنوان قهرمانی و سه نائب قهرمانی در لیگ برتر کشور با ملوان
• کسب مقام چهارم با تیم ملی نوجوانان بانوان ایران به عنوان مربی در مسابقات المپیک نوجوانان و جوانان در سنگاپور
• نایب قهرمانی مسابقات غرب آسیا با تیم ملی بزرگسالان ایران در سال ۹۰ امارات
• کسب عنوان بهترین بازیکن تورنومنت بین‌المللی فوتبال بانوان در پاکستان در فصل ۸۷–۸۸ با ۱۰ گل زده
• کسب عنوان بهترین مربی بانوان کشور در سال ۸۷

تیم را تعطیل کردند

من تصمیم گرفتم و با پسرم از ایران رفتم تا هم او به تحصیلش بپپردازد و من هم در آکادمی کوچکی مشغول به کار شدم تا اینکه فصل تمام شد و من به ایران بازگشتم و همه تلاش خودم را برای راه اندازی دوباره تیم و جذب اسپاسر به کار بستم اما در نهایت نتوانستم کاری از پیش ببرم چرا که مجوز احیای دوباره تیم داده نمی شد. بحث ها، حرف ها و کنایه هایی به ما زده می شد که ما را خرد می کرد. به هرحال در آن سال ها که تیم تعطیل شده بود ما تعطیل نبودیم و تلاش مان را برای راه اندازی آن می کردیم.

چند روز پیش از انحلال تیم سارا قمی درباره کم و کیف تیم مصاحبه ای کرد و متاسفانه پس از انتشار آن یک آقای مدیری به وی گفته بود یا مصاحبه ت را تکذیب می کنی یا از فردا کاری می کنم که در انزلی نتوانی سرت را بالا بگیری! بهرحال تیم را همان ها منحل کردند اما همه دیدند نه تنها بچه های ملوان سرافکنده نشدند که حتی سربلند و نزد مردم فوتبالی هم محبوب شدند.

من اصلا تصور نمی کردم که دستور انحلال تیم اینقدر دردناک باشد. فوتبال خانم ها به مانند فوتبال آقایان نیست که همه چیز رو به راه باشد و به همین دلیل همه ما با سختی فراوان روزها می گذراندیم و من فکر می کردم که چیزی سخت تر از مشکلاتی که همیشه می گذراندیم نباشد اما شنیدن اینکه تیم منحل شده با وجود اینکه دو هفته ای هم بود که به گوشمان می رسید، سخت ترین و زجرآورترین چیزی بود که می شد اتفاق بیفتد. متاسفانه آقایان پس از انحلال تیم بیانیه ای دادند که ما تا لیگ اخیر هم در حال دادن تاوان آن بودیم. به خاطر آن بیانیه در یارگیری خیلی اذیت شدیم. من هنوز هم به آن بیانیه و آن روزها فکر می کنم کاملا به هم می ریزم.

مریم ایراندوست میگوید ما از سال هایی عبور کرده بودیم که سخت تر از این اتفاق بود. دورانی بود که ما زمین نداشتیم و باید ۷۰ کیلومتر از شهر دور می شدیم و کل تیم سوار بر قایق به جزیره مانندی می رفتیم تا تمرین کنیم. این اتفاق برای یک روز و دو روز نبود. من اگر بخواهم زندگینامه بانوان ملوان را بنویسم قطعا خیلی ها آن را درک نخواهند کرد. پس از همه آن اتفاقات به انحلال رسیدیم و پس از آن هم بسیاری از بازیکنان ما نتوانستند به جایی بروند. آنهایی که می توانستند رفتند حتی خود من هم رفتم تا بیشتر به فرزندم برسم و محیط بهتری برای او فراهم کنم اما آنهایی که به هردلیلی نمی توانستند از گیلان خارج شوند ماندند و از داخل ویران شدند. یک نسل از فوتبالیست های درجه یک بانوان ما به دلیل آن تصمیم سرخورده شدند و آسیب های روحی فراوانی دیدند.

در ۱۴ سال پیش از سالی گذشت ما تنها در یکی دو فصل بود که شرایط خوبی داشتیم و به همین مشکلاتی که در فصل اخیر داشتیم را قبلا هم به وفور تجربه کرده بودیم. خداوند سلامت نگه دارد پدر و مادران بازیکنان تیم را که همیشه اسپانسرهای فرزندانشان و تیم بودند. اما در فصل گذشته مالک گفت من ۶۰۰ میلیون بودجه کنار گذاشتم برای بازیکنان و همین باعث شد تا توقعات بالاتر رفت و انگیزه بازیکنان به بهترین حالت رسید اما پس از دو ماه دیدیم که باز هم همه قول ها حرف بود و همه چیز عین قبل بود. این آب سردی بود که بر سر ما ریخته بودند و حالا دیگر به دلیل مشکلات اقتصادی شرایط همه به حالت خیلی بدی رسیده بود. اکثر پدر و مادرهای بازیکنان ما کشاورز هستند و در سال های قبل می توانستند برای فرزندان خود و تیم هزینه بیشتر می کردند اما حالا مشکلات اقتصادی شرایط آن را هم به هم ریخته بود و به همین دلیل به مانند قبل نمی توانستند هزینه ها را پوشش دهند.

مریم ایراندوست اولین زن فوتبالیست با قرارداد 100 میلیونی

من نمی توانم فرزند خودم نرخ تعیین کنم. در هر دوره ای من جنگیدم تا بتوانم برای بازیکنانم پول بگیرم اما هرگز برای خودم این تلاش را نکردم چرا که ملوان مانند فرزند من است. من هیچ وقت برای خودم هیچ وقت آپشن و مبلغ تعیین نکردم به غیر از یک فصل و آن هم از روی عمد بود. من احساس کردم برای اعاده حیثیت خودم این کار را بکنم. من گفتم برای اینکه به کار ارج بگذارم و ببینم که چیزی از مردان کمتر ندارم این کار را کردم. از هفده سال حضور تنها یک سال در قراردادم نرخ تعیین شده بود چرا که می دیدم یک فوتبالیست مرد که شاید از نظر فنی هم برابر با من باشد ششصد، هفتصد میلیون می گیرد و من هم گفتم صد میلیون تومان می خواهم. دوستان من را راضی کردند که با هشتاد میلیون قرارداد خودم را ببندم که تا الان از آن هشتاد میلیون، فقط هشت میلیون گرفتم! من در همان شانزده میلیون از جیبم برای تیمم هزینه کردم! هیچوقت نه گله ای کردم نه شکایتی چرا که تیم خودم بود. آن قرارداد را هم برای این بستم که وقتی سال ها بعد چشمم به آن افتاد به خودم افتخار کنم که اولین فوتبالیست زنی بودم که قرارداد صد میلیون تومانی بست. من همیشه با تمام وجودم و با قلبم برای بازیکنانم تلاش کردم و به همین دلیل هم خدا جای دیگری برای من جبران کرد.