مجله شبونه
بیوگرافی غلام عباس اعتمادی
غلام عباس اعتمادی شاعر گالیکش_ینقاق. وی در سال ۴۳ در روستای فخرآباد(بجستان) دیده به جهان گشود و در سه سالگی به همراه خانواده به استان گلستان،شهرستان گالیکش،شهر ینقاق،محاجرت نمود.
دوران ابتدایی را در ینقاق،راهنمایی را در گالیکش ودبیرستان و دانشگاه را تا سطح کارشناسی زبان و ادبیات فارسی،در شهرستان گنبد کاوس به اتمام رسانید.
ایشان از کودکی به سرایش شعر علاقه ی بسیار داشت.
نامبرده در سال ۶۴ ازدواج نموده و از سال ۶۸ به کسوت معلمی در آمد و همزمان به عنوان شاعر منطقه، در جشنواره های کشوری و استانی شرکت کرده و بارها مقام اول و دومی شعر را از آنِ خود نمودند.
از ایشان چهار دفتر شعر بنامهای(از نهروان تا مرصاد_مناجات با امام رضا_ مهدینامه_ودفتر غزلیات، اشک امان نمی دهد برجای مانده که علاوه بر ستایش از طرف شاعران بزرگ استان بنا بر درخواست اداره ارشاد اسلامی گنبدکاوس(سالها قبل) ولی به علت عدم همکاری سازمانهای مربوطه و مشکلات مادی قادر به چاپ این گنجینه های گرانقیمت نگردیده است.
آقای غلام عباس اعتمادی، این شاعر گرانمایه،در حال حاضر،معلمی بازنشسته می باشد ولی به خاطر ذوق شعری که دارند، اشعار و غزلیات نابی می سرایند که چون از دل برمی آید خیلی بر دل می نشیند.
وی با اینکه شاعری،ماهرند ولی در تمامی مجالسی که برپا می شود،میگوید من هرچه دارم از استاد عزیزم،جناب آقای استاد یازرلو،از اساتید محترم دانشگاه فرهنگیان گنبد کاوس آموخته ام.
وی میگوید:از آنجاکه در روستای”فخر”آبادِ بجستان متولد شده و در شهر”ینقاق بزرگ شده ام،تخلّم “فخرِینقاقی” می باشد و در جایی بخواهم ناشناس بمانم، تخلّص”پَخمه”را انتخاب میکنم.
پدرِ ایشان،چون در زمانی وی دوم راهنمایی بود،نابینا گردید و بارِ زندگی به دوش ایشان افتاد.خودش روزها کار میکرد و شبانه درس می خواند و تا سال ۷۲ که معلّم شده بود و پدرش را هم از داد،همچنان نوکریِ والدینش را هم میکرد.
آقای اعتمادی در حال حاضر ۶۰ سال سن دارد و همچنان در تمامی قالبهای شعر،از غرل گرفته تا دوبیتی،رُباعی،قصیده، شعرِنو، مثنوی و…که تبحُّرِ خاصّی در سرایش آنها دارد، به سرودن شعر ادامه می دهد. از درگاه ایزد منّان برایشان طول عمر باعزّت آرزومندیم.
غلامعباس اعتمادی درحال گرفتن تقدیرنامه ازدست مدیریت محترم اداره ارشاد اسلامی گالیگش،پس از سرودن غزلی (فارسی_ترکمنی)درشهر ینقاق، درمورد شاعرشهیر ترکمن_ مختومقلی فراغی
اولین غزل
در ذیل، اولین غزلی را که این شاعرِ فرزانه سروده اند را به محضر تمامی اهلِ دل تقدیم می داریم:
سجّاده و پیاله به هم بر گرفته ایم… برعشق مومنیم و رهی بهتر گرفته ایم
دیوانِ عشق کُهنه نمودیم مُطربا … باری ز نو حکایت و دفتر گرفته ایم
روز اَزَل که جامِ بَلا تحفه داده اند …ما جُرعه ای زِ ساقیِ کوثر گرفته ایم
آنروز هر کسی به لبی تَر بسنده کرد… ما خُمره و پیاله و ساغر گرفته ایم
سَر می دهند در طلبِ مُلک، خاکیان … ما در غمِ فراغِ مَلَک پر گرفته ایم
تیریست آتشِ نگهِ نامحرمانِ راز … از بیمِ دید،پرده بر این دَر گرفته ایم
دریوزگی سِزَد زسرایِ تو چون مَهی … زیرا. که درسِ عشق از این دَر گرفته ایم
ما را زِ دردِ عشق مَتَرسان چرا که ما … دل را به کَف گرفته و دلبر گرفته ایم
بالِ فَلَک بسوزد از این غم که دیده ایم … اَندَر میانِ آتشِ غم پَر گرفته ایم
ما غرقِ نورِ عشق به ویرانه اَندریم … چون در کَمَندِ حادثه سنگر گرفته ایم
در گوشِ”اعتمادی” هَمی گفت:سارِبان … این رَه فرو نهاده، رَهی دیگر گرفته ایم
در پایان جا دارد،از فرماندار محترم و مردمی شهرستان گالیکش جناب آقای استاد محمدرضا میرنیا وریاست محترم اداره ارشاد اسلامی شهرستان جناب آقای استاد کاظمی و زحمات بی دریغ و همکاری برادرانه آقای سیدجلال باقری، اولین شهردارِ شهرِ ینقاق، کمال تشکر را دارم. ومن ا…التوفیق. غلام عباس اعتمادی
