دانشمندان ژاپنی انقلاب بزرگی در صنعت داروسازی ایجا کردند و با کشف پروتئین hkdc1 داروی ضدپیری تولید نموند.
پروتئین hkdc1 چیست
وقتی میتوکندری ها و لیزوزوم ها آنطور که باید کار نمی کنند، سلول ها آنطور که باید عمل نمی کنند و به زامبی تبدیل می شوند.
به گفته دانشمندان، پروتئین hkdc1 “سلول های پیر را از بین می برد و دوباره نوسازی میکند”، به این معنی که داروهایی که HKDC1 را هدف قرار می دهند می توانند بیماری های مرتبط با افزایش سن را درمان کنند.
دانشمندان دانشگاه اوزاکا دریافتند که HKDC1 برای کمک به افزایش سطح TFEB برای جلوگیری از پیری سلولی کمک میکند.
داروی ضدپیری چگونه عمل میکند
در سطوح کافی، با توقف طولانی مدت سلولها، این پروتئین به طور موثری «به بیرون ریختن زبالههای میتوکندریایی کمک میکند» و «به لیزوزومها کمک میکند تا پس از آسیب بهبود پیدا کنند».
به طور خاص، HKDC1 مسئول تعامل با VDAC ها است. این پروتئین برای ترمیم لیزوزوم ضروری است.
اکنون محققان امیدوارند که این یافته ها بتواند راه را برای درمان های جدید برای مبارزه با شرایط مرتبط با افزایش سن هموار کند.
این مطالعه نشان میدهد که داروهایی که سطح HKDC1 را افزایش میدهند، میتوانند سلامت سلولی و پیری را افزایش دهند.
همچنین ببنید:
عوارض مترونیدازول برای عفونت واژن و سایر و نحوه مصرف
چکار کنم صورتم چاق بشه (روش خانگی و طبیعی برای تپل شدن صورت)
همانطور که اندام های سالم برای زیستن ما حیاتی هستند، سلولهای سالم نیز برای عملکرد صحیح بدن حیاتی هستند. این ساختارهای درون سلولی وظایف خاصی را در درون سلول انجام می دهند، به عنوان مثال، میتوکندری ها به سلول نیرو می دهند و لیزوزوم ها سلول را فعال نگه می دارند.
اکنون، محققان دانشگاه اوزاکا پروتئینی به نام HKDC1 را شناسایی کرده اند که نقش کلیدی در حفظ این دو اندامک دارد و در نتیجه از پیری سلولی جلوگیری می کند.
شواهدی وجود داشت که پروتئینی به نام TFEB در حفظ عملکرد هر دو اندامک نقش دارد، اما هیچ هدفی از این پروتئین شناخته نشد. با مقایسه تمام ژنهای سلولی که تحت شرایط خاص فعال هستند و با استفاده از روشی به نام رسوب ایمنی کروماتین، که میتواند اهداف DNA پروتئینها را شناسایی کند، این تیم اولین نفری بودند که نشان دادند ژن کدکننده HKDC1 هدف مستقیمی است. TFEB، و HKDC1 تحت شرایط استرس میتوکندری یا لیزوزومی تنظیم مثبت می شود.
یکی از راههایی که میتوکندریها از آسیب محافظت میشوند، فرآیند «میتوفاژی» است، یعنی حذف کنترلشده میتوکندریهای آسیبدیده. مسیرهای میتوفاژی مختلفی وجود دارد که مشخصترین آنها به پروتئینهایی به نام PINK1 و پارکین بستگی دارد.