شبونه
اشعار زیبا درباره امام رضا
امشب اي دل با تمام غصه ها بيگانه باش
امشب اي جانْ جرعه نوش جام سقاخانه باش
امشب اي عقل از ميِ عشق رضا(ع)ديوانه باش
اي فلک گِرد سرِ سلطان دين پروانه باش
امشب اي هستي به شکرانه،خدا را سجده کن
خالقِ سلطان علي موسي الرضا را سجده کن
باز پيغام سروش آمد ، چرا بنشسته اي؟
اين ندا ازحق به گوش آمد چرا بنشسته اي؟
بحر رحمت در خروش آمد ،چرا بنشسته اي؟
ابر احسان ،جرمْ پوش آمد چرا بنشسته اي؟
طالعي ظاهر شد و گرديد اقبالت بلند
خيز و يکساعت بيا رندانه بارت را ببنيد
بر درِ باب الجواد امشب حوائج بيقرار
در طواف طوس، دلهايِ کبوتر بي شمار
عرش و فرش امشب همه خوشحال از ديدار يار
هان که مي “گويد که با يک گل نمي گردد بهار؟”
کلِّ هستي را بهار آمد، ببين با چشم دل
جان عالم را قرارآمد ، ببين با چشم دل
کور را عيسي شفا داد و رضا (ع)بينا کند
مرده را هم جان دهد،هم تا ابد احيا کند
قطره ي ناچيز را با يک نظر دريا کند
هرکه خود را در حضور سبز او پيدا کند
پي به اسرار بلند آفرينش برده است
آب از سرچشمه فيض الهي خورده است
حضرت رضا (ع)، بنا به قول بسیاری از مورخان، در روز یازدهم ذی‌القعده و در مدینه منوره متولد شدند. از قول مادر ايشان نقل شده است كه: «هنگامیكه به حضرتش حامله شدم به هيچ وجه ثقل حمل را در خود حس نمی‌كردم و وقتی به خواب می‌رفتم, صداي تسبيح و تمجيد حق تعالي وذکر «لااله‌الاالله» را از شكم خود می‌شنيدم, اما چون بيدار می‌شدم ديگر صدايی بگوش نمي‌رسيد؛ هنگامي‌كه وضع حمل انجام شد، نوزاد دو دستش را به زمين نهاد و سرش را به سوی آسمان بلند كرد و لبانش را تكان می‌داد؛ گويي چيزی می‌گفت». نظير اين واقعه, هنگام تولد ديگر ائمه و بعضی از پيامبران الهی نيز نقل شده است, از جمله حضرت عيسی (ع) كه به اراده الهی, در گهواره لب به سخن گشود و با مردم سخن گفتند كه شرح اين ماجرا در قرآن كريم آمده است.
اشعار زیبا درباره امام رضا و شعر درباره امام رضا و امام هشتم را در ادامه این بخش از مجله شبونه مشاهده نمایید.
امام علی بن موسی‌الرضا علیه‌السلام هشتمین امام شیعیان از سلاله پاک رسول خدا و هشتمین جانشین پیامبر مکرم اسلام می‌باشند.
ایشان در سن 35 سالگی عهده‌دار مسئولیت امامت ورهبری شیعیان گردیدند و حیات ایشان مقارن بود با خلافت خلفای عباسی که سختی‌ها و رنج بسیاری رابر امام رواداشتند و سر انجام مامون عباسی ایشان را در سن 55 سالگی به شهادت رساند.دراین نوشته به طور خلاصه, بعضی ازابعاد زندگانی آن حضرت را بررسی می نماییم.
نام ،لقب و کنیه امام :
نام مبارک ایشان علی و کنیه آن حضرت ابوالحسن و مشهورترین لقب ایشان “رضا” به معنای “خشنودی” می‌باشد. امام محمدتقی علیه‌السلام امام نهم و فرزند ایشان سبب نامیده شدن آن حضرت به این لقب را اینگونه نقل می‌فرمایند : خداوند او را رضا لقب نهاد زیرا خداوند در آسمان و رسول خدا و ائمه اطهار در زمین از او خشنود بوده‌اند و ایشان را برای امامت پسندیده اند و همینطور ( به خاطر خلق و خوی نیکوی امام ) هم دوستان و نزدیکان و هم دشمنان از ایشان راضی و خشنود بود‌ند.
اشعار زیبا درباره امام رضا
چون ماهیان برکه‌ام، بی‌تاب ماهم یا رضا !
از عاشقانِ «عاشقی با یک نگاهم» یا رضا !
من خوب می‌دانم بدم اما دوباره آمدم
خاکیِ راه مشهدم پس سر به راهم یا رضا !
به به! چه می‌آید به هم ترکیب ما، آخر بر آن
صحن سفید مرمرت، خالی سیاهم یا رضا !
وقت نظر بر گنبد و گلدسته‌های عرشیت
افتاده با عمامه‌ها از سر کلاهم یا رضا !
تو شرط مستی هستی و هستم ز نیشابوریان
در صحن جمهوری اگر «مشروطه‌خواه»م یا رضا !
مشروطه و مشروعه را دادم به دست عاقلان
در مجلس مستان تو با پادشاهم یا رضا !
یادم نمی‌آید یکی از دردهای بی حدم
شکر خدا پهلوی تو من روبراهم یا رضا !
از ماه زیباتر تویی، از نوح آقا تر تویی
با اینکه بدنامم ولی دادی پناهم یا رضا !
من در بهشتم پس قسم ساقی! به سقاخانه‌ات
حتما کشیده دست تو خط بر گناهم یا رضا !
پیش ضریحت پیشتر خیر دو عالم خواستم
عمریست من شرمنده‌ی آن اشتباهم یا رضا !
یا ضامن آهو! بگو صیاد آزادم کند
تا صحن آزادی شبی باشد پناهم یا رضا !
از آب سقا خانه‌ات یک جرعه نوشیدم ببین
«رَستم از این بیت و غزل» من مست مستم یا رضا !
اشعار زیبا درباره امام رضا
نیست گاهی، هیچ راهی، جز به شاهی رو زدن
با غمی سنگین رسیدن پیش او زانو زدن
ظهرِ گرما، صحن سقاخانه می چسبد چقدر
ضامن آهو شنیدن، بعد از آن “یا هو” زدن
در شلوغیها دو تا آرنج خوردن بیهوا
مست چون جامی، به دیگر جامها پهلو زدن
آری آداب خودش را دارد اینجا عاشقی
جز بزرگان کس ندارد منصب جارو زدن
امتحانی کن؛ ببین اینجا چه حظّی می دهد
یا علی گفتن به وقتِ دست بر زانو زدن
شمعها! نجوای با خورشید می دانید چیست؟
اشکهای بیصدا باریدن و سوسو زدن
هفت دوری نیست حجّ ما فقیران، این طواف
دور هشتم دارد و چرخی به دور او زدن
بد کشیدم طرح خود را چیز دیگر شد، ببخش
دست و دل لرزیده وقت طرح این آهو زدن
اشعار زیبا درباره امام رضا
ای کاش حرم بودم و مهمان تو بودم
مهمان تو و سُفره ی احسان تو بودم
یک عمر گذشت و سر و سامان نگرفتم
ای کاش فقط بی سر و سامان تو بودم
تا چشم گشودم به دلم مهر تو افتاد
زان روز چو آهوی بیابان تو بودم
طوفان عجیبی ست؛ غمِ عاشقیِ تو
چون موج اسیر تو و طوفان تو بودم
ای گنبد تو عشق، منِ خسته دل ای کاش
چون کفتر پر بسته ی اِیوان تو بودم
یک پنجره فولاد دلم تنگ تو آقاست
ای کاش زِ زُوّار خراسانِ تو بودم
اشعار زیبا درباره امام رضا
چشمه‌های خروشان تو را می‌شناسند
موج‌های پریشان تو را می‌شناسند
پرسش تشنگی را تو آبی، جوابی
ریگ‌های بیابان تو را می‌شناسند
نام تو رخصت رویش است و طراوت
زین سبب برگ و باران تو را می‌شناسند
اشعار زیبا درباره امام رضا
همچنین ببینید:
هم تو گل‌های این باغ را می‌شناسی
هم تمام شهیدان تو را می‌شناسند
از نشابور بر موجی از «لا» گذشتی
ای که امواج طوفان تو را می‌شناسند
بوی توحید مشروط بر بودن توست
ای که آیات قرآن تو را می‌شناسند
گرچه روی از همه خلق پوشیده داری
آی پیدای پنهان تو را می‌شناسند
اینک ای خوب، فصل غریبی سر آمد
چون تمام غریبان تو را می‌شناسند
کاش من هم عبور تو را دیده بودم
کوچه‌های خراسان تو را می‌شناسند
اشعار زیبا درباره امام رضا
چشم در تاثیر زیبایی از ابرو كمتر است
مستی ابروی یار از گیسوی او كمتر است
اصل زیبایی ست این كه پلك در بالای چشم
شك كند در صحن از امثال جارو كمتر است
یا به وقت بی خودی زائر به دور مرقدت
حس كند كه از خودش هشتاد كیلو كمتر است
بارها در تنگ آغوش ضریحت دیده ام
فاصله بین من و روح من از مو كمتر است
با حساب دنیوی در این حرم سر خم نكن
چون بهای چار زانو از دو زانو كمتر است
بس كه با نیت نخوردی زود باور می كنی
آب سقاخانه از یك مشت دارو كمتر است
از خودت بگذر به ترفندی كه در این بارگاه
عارف بالله هم گاهی از آهو كمتر است
…
من با تو زندگی نکنم؛ پیر می شوم
بی تو من از جوانی خود سیر می شوم
من در شعاع پرتو شمسُ الشُّموسی ات
بی اختیار پیش تو تبخیر می شوم
آیینه کاری حرم ات ذرّه پروری ست
من در رواق چشم تو تکثیر می شوم
در صحن کهنه سوی تو کردم نماز را
اینجاست آنکه لایق تکبیر می شوم
من گریه ام گرفته کمی هم به من بخند
دارم به پای خویش سرازیر می شوم
یک شب نشد که بی گُنَه آیم زیارتت
اما دوباره پیش تو تقدیر می شوم
وقتی که آه می کشم از پرده ی نیاز
بی پرده با تو صاحب تصویر می شوم
بیچاره من که نیست قلمدانم از طلا
هر چند با نگاه تو اکسیر می شوم
نقاره خانه ات ز کجا آب می خورد
کز بانگ آن چو سیل سرازیر می شوم
آن نامه ام که از سر تعجیل و اضطراب
بر بال کفتران تو تحریر می شوم
برداشت سیلِ گریه بساط زیارتم
نم نم دوباره قابل تعمیر می شوم
وقتِ ورود در حرم تو، هوایی ام
وقت خروج، تازه زمین گیر می شوم
بادا شلوغ دور و برت کعبه ی عزیز
من حاجی تو اَم که به تقصیر می شوم
اشعار زیبا درباره امام رضا
از درد کهنه ای که مداوا نمیشود
یا میشود گلایه کنم یا نمیشود
اینک سلام حضرت عیسی تر از مسیح
لطفت نگو که شامل ماها نمیشود
ای من فدای پنجره فولاد چشمهات
از بغض من چرا گرهی وا نمیشود؟
یوسف ترین عزیز !مرا تا خودت بخوان
هرچند این غریبه زلیخا نمیشود
امضا:کسی که با همه ی ریزنقشی اش
در بیکران چشم شما جا نمیشود
…
شعرهای دوبیتی درباره امام رضا
غزل ندامت
بر آستان تو روی نیاز آوردم
نیاز خویش بر چاره ساز آوردم
بی نثار حریمت به دست کوته خود
دل شکسته ز راهی دراز اوردم
احمد اسد الهی
نذر پروانه ها
در سایه سار تو آهویی
خطوط زلالی ات را
تا پلک پنجره ها
جاده می کشد آهوانه
احمد جعفر زاده
حرم سیز
تا با حرم سبز تو خو میگیرم
در محضر چشمت آبرو می گیرم
روشن دلم و و زلال وقتی با اشک
در صحن مطهرت وضو می گیرم
احمد رضا الیاسی
کبوتر خورشید
پیچید بوی پیرهن اش در یاد
باران گرفت خاک مطهر شد
باران گرفت پلک زمین خندید
لبخند بین اشک شناور شد
امیر اکبر زاده
اشعار زیبا درباره امام رضا
خاک کبوتر خیز
یله کن حجم پریشانی مار ا بر دوش
آسمان چشم من ای شرقی یلدا بر دوش
جز تماشای تو کفر است چرانیدن چشم
جز به تیغ تو حرام است سرها برد وش
جواد اسلامی
طبیب جان
من طبیبی سراغ دارم که
پول دارو و دوا نمی خواهد
در ازای شفا از این مردم
جز دلی مبتلا نمی خواهد
در آسمان تو
زدیده اشک سرت فشانده ام آقا
که تا ضریح خودم را رسانده ام آقا
به شرک ان که به پابوس اجازه فرمودی
هزار مربته الحمد خوانده ام آقا
حسین احمدی فرد
هوای حرم
چه غلیظ است و پر از شعبده ی شیاد است
به گمان هر چه که اهو تله صیا است
چنبشی جز شبح تیره ی طراران نیست
پلکزاری برکت یافته ی باران است
حسین ابراهیمی
اشعار زیبا درباره امام رضا
من بی دل آمدم که تو دلدار من شوی
غمدیده آمدم که تو غمخوار من شوی
شادم که در حریم تو افتاده بار من
آیا شود ز لطف، خریدار من شوی
خود را ز راه دور کشاندم به کوی تو
دلخسته آمدم که مددکارِ من شوی
هر طور راحتی، بزن؛ اما نمی روم
این بار آمدم که فقط یار من شوی
عمرم به باد رفته به داد دلم برس
من آمدم که مونس من، یار من شوی
آقایی ام همیشه ز سُلطانیِ شماست
یک عمر نوکرم که تو سالار من شوی
خوانم میان صحن تو تا روضه ی حسین
گویا که از وفا تو گرفتار من شوی
پیچیده باز در حرم تو صدای من
دست شماست روزی کرب و بلای من
اشعار زیبا درباره امام رضا
باید غبار صحن تو را طوطیا کنند
« آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند»
هو هوی باد نیست که پیچیده در رواق
خیل ملائکند رضا یا رضا کنند
بازار عاشقان تو از بس شلوغ شد
ما شاعرت شدیم که مارا سوا کنند
«هر گز نمیرد آنکه دلش» جلد مشهد است
حتی اگر که بال و پرش را جدا کنند
هر کس به مشهد آمد و حاجت گرفت و رفت
او را به درد کرببلا مبتلا کنند
دردی عظیم و سخت که آن درد را فقط
با یک نگاه گوشه ی چشمت دوا کنند
از آن حریم قدسی ات آقای مهربان
«آیا شود که گوشه ی چشمی به ما کنند»
…
ای عرشیان به شهر خراسان سفر کنید
شب را در این بهشت الهی سحر کنید
با زائرین این حرم الله سر کنید
مدح رضا چو آیة قرآن ز بر کنید
عید بزرگ شیعة آل پیمبر است
میلاد هشتمین حجج الله اکبر است
ای دل بگیر جان و به جانان نظاره کن
بر چهرة حقیقت ایمان نظاره کن
یک لحظه بر تمامی قرآن نظاره کن
در دست نجمه نجم فروزان نظاره کن
میلاد پارة تن زهرا و احمد است
شمس الشموس عالم آل محمد است
این مظهر جمال خداوند اکبر است
آیینة تمام نمای پیمبر است
خورشید نجمه یا مه افلاک پرور است
قرآن روی سینة موسی ابن جعفر است
بر خلق آسمان و زمین مقتداست این
جان رو نما دهید که روی خداست این
اشعار زیبا درباره امام رضا
روشن هزار سینة سینا به نور او
چشم هزار موسی عمران به طور او
صف بسته اند خیل رسل در حضور او
دل بحر بی کرانه ای از شوق و شور او
ریزد برات عفو خدا از نظاره اش
دوزخ بهشت می شود از یک اشاره اش
هر قامتی که سرو لب جو نمی شود
هر صورتی که وجه هوالهو نمی شود
هر پادشه که ضامن آهو نمی شود
هر کس که نام اوست رضا، او نمی شود
در طوس پارة تن احمد بود یکی
آری رئوف آل محمد بود یکی
ای خلق خاک پای تو یا ثامن الحجج
جان جهان فدای تو یا ثامن الحجج
قرآن پر از ثنای تو یا ثامن الحجج
ایمان بود ولای تو یا ثامن الحجج
دین را به جز ولای تو اصل و اصول نیست
تهلیل بی ولای تو هرگز قبول نیست
گردون هماره دور زند در طریق تو
خورشید خشت گوشة صحن عتیق تو
با آن همه کرامت و لطف دقیق تو
خود را شمرده اند گدایان رفیق تو
دستی که دست لطف خدا می شود تویی
شاهی که خود رفیق گدا می شود تویی
یکسان بود به وقت عطای تو خاص و عام
فرقی نمی کند به درت شاه یا غلام
سلطان ندیده ام ز گدا گیرد احترام
پیش از سلام زائر خود را کند سلام
اشعار زیبا درباره امام رضا
پیوسته دست بر سر زوار می کشی
تو کیستی که ناز گنه کار می کشی
پاییز بوستان دل ما بهار توست
در شهر طوسی و همه عالم دیار توست
گل بوسة امام زمان بر مزار توست
شیعه به هر کجا که رود در کنار توست
چشم و چراغ و محفلم اینجاست یا رضا
هر جا سفر کنم دلم اینجاست یا رضا
شرمنده ام از این که بپرسند کیستم
از ذره کمترم نتوان گفت چیستم
در پرتو کرامت خورشید زیستم
روزی که نیستم به کنار تو نیستم
با یک دم تو صبحدم عید می شوم
در آفتاب صحن تو، توحید می شوم
گل از نسیم صبح بهشت تو بو گرفت
خورشید پیش روی تو از شرم رو گرفت
اشعار زیبا درباره امام رضا
ماه از فروغ خشت طلایت وضو گرفت
بی آبرو ز خاک درت آبرو گرفت
من دور گندم کرم تو کبوترم
ردّم نکن که از همه بی آبروترم
ای نقش دیده و دل ما جای پای تو
روح الامین کبوتر صحن و سرای تو
مضمون بده که از تو بگویم برای تو
“میثم” کجا و گفتن مدح و ثنای تو
راهم بده که ذاکر ناقابل توام
انگار اینکه خاک ره دعبل توام
اشعار زیبا درباره امام رضا و شعر درباره امام رضا و امام هشتم
بهر حاجات اگر دست دعا برخیزد
دلبری هست به هر حال به پا برخیزد
لطف آقای خراسان ز همه بیشتر است
هر زمان از دلِ پُر درد صدا برخیزد
آه در سینه ی عشاق به هم مرتبطند
وقت نقاره زدن ناله ی ما برخیزد
جرأتش نیست کسی حرف جهنم بزند
گر پیِ کار ِ گنهکار ز جا برخیزد
زائر آن است که در کوی تو اُتراق کند
آنکه در عرش نشسته ست چرا برخیزد؟
تا به دستِ کرم تو به نوایی نرسد
از سر ِ راه محال است گدا برخیزد
بر سر خاکم اگر آهوی تو گریه کند
از تمام جگرم بانگ رضا برخیزد
حرمت زودتر از کعبه مرا حاجی کرد
حج ما آخر ذی القعده به پا برخیزد
اشعار زیبا درباره امام رضا
باید غبار صحن تو را توتیا کنند
“آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند”
هوهوی باد نیست که پیچیده در رواق
خیل ملائک اند، “رضا یا رضا” کنند
بازار عاشقان تو از بس شلوغ شد
ما شاعرت شدیم که ما را سَوا کنند
“هرگز نمیرد آنکه دلش” جَلدِ مشهد است
حتی اگر که بال و پرش را جدا کنند
هر کس به مشهد آمد و حاجت گرفت و رفت
او را به درد کرب و بلا مبتلا کنند
دردی عظیم و سخت که آن درد را فقط
با یک نگاه گوشه ی چشمت دوا کنند
از آن حریمِ قُدسی ات، آقای مهربان
“آیا شود که گوشه ی چشمی به ما کنند”
اشعار زیبا درباره امام رضا
باید غبار صحن تو را طوطیا کنند
« آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند»
هو هوی باد نیست که پیچیده در رواق
خیل ملائکند رضا یا رضا کنند
بازار عاشقان تو از بس شلوغ شد
ما شاعرت شدیم که مارا سوا کنند
«هر گز نمیرد آنکه دلش» جلد مشهد است
حتی اگر که بال و پرش را جدا کنند
هر کس به مشهد آمد و حاجت گرفت و رفت
او را به درد کرببلا مبتلا کنند
دردی عظیم و سخت که آن درد را فقط
با یک نگاه گوشه ی چشمت دوا کنند
از آن حریم قدسی ات آقای مهربان
«آیا شود که گوشه ی چشمی به ما کنند»
اشعار زیبا درباره امام رضا
هر کس که به دام تو گرفتار
بـر مهـر و مـرام تـو گـرفتار
از روز ازل گـدای کویت
تا حُسن ختام تو گرفتار
صد بار زیارت تو بس نیست
بـادا بـه مُـدام تـو گـرفـتـار
ما جلد ضـریح آفتابیم
بر گنبد و بام تو گرفتار
با واژه ی «حصنی» تو سرمست
بـا طـرز کـلام تـو گـرفـتـار
عمری به «علیک» کرده عادت
عمـری بـه «سـلام» تو گرفتار
ای «عروه ی لانفصام»، مائیم
در زلـف زمـام تـو گـرفتار
اشعار زیبا درباره امام رضا
حق، معرفت به هر نگاهم داده / در حلقه ی عشق خویش راهم داده
اینها همه علتش فقط یک چیز است / ایرانی ام و رضا پناهم داده . . .
….
بالم شکسته بود و هوایی نداشتم
از دست روزگار رهایی نداشتم
بیهوده نیست عاشق گنبد طلا شدن
مشهد اگر نبود که جایی نداشتم
دردم زیاد بود و طبیبی مرا ندید
دردم زیاد بود و دوایی نداشتم
گفتم مگر امام رضا چاره ای کند
ای وای اگر امام رضایی نداشتم
ملاد امام رضا (ع) خجسته باد
و ای حبیبه حق جلوه از خدا داری که سوی خویش همه چشم ماسوی داری
به چرخ حشمت و اجلال بیشتر از مهر به پیش دیده اهل صفا ضیا داری
تو آشنا نشوی گر چه با کسی از قدر ولیک در همه عالم تو آشنا داری
به زائرین حریم خود ایستوده خصال نظر ز راه محبّت جدا جدا داری
به خواب مهدی آل محمّدم فرمود «بگوی مدح و راز آن که اجرها داری»
تسلیت شهادت امام رضا ع و یا ضامن آهو
به جان آن که به من گفت مدح تو گویم مرا یقین شده خواهان خود خدا داری
به یک نگاه مس قلب ما طلا سازی تو که با نظر خویش کیمیا داری
بهر که می نگرم جانب تو روی آرد تو خود نظر مگر از لطف سوی ما داری
از آن که دختر موسی بن جعفری به خدا کنند مدح تو گر تا به حشر جا داری
شمیم باغ علی نوگل رسول تو فروغ چشم محمّد پس از بتول تو
ای سر نهاده بر قدمت سرفرازها مخفی نماند از نظرت سوز و سازها
هم خواهر امامی و هم دختر امام آری خدای داده تو را امتیازها
تو دختر گرامی موسی بن جعفری جویند چاره از کرمت چاره سازها
کوی تو را بهشت نخوانم که از صفا قم را بود به جنّت فردوس، نازها
تا آورند دامن لطف تو را به دست آرند در حریم تو مردم، نمازها
قم پایگاه علم شد از احترام تو بر او گذشت گرچه نشیب و فرازها
ای در حجاب عفّت و عصمت گشوده دست بر حلّ مشکلات و به رفع نیازها
قم شاهد است داغ دلت را که داشتی از دوری برادر، سوز و گدازها
سر تا به پا حقیقت، و آئینه دلت هرگز کدر نشود ز غبار مجازها
معصومه ای و جلوه ئی از عصمت بتول در جان تست ز آیت تطهیر رازها
دیدار کربلا و ورود بهشت را دست گره گشای تو بخشد جوازها
آنجا که خوان لطف تو گسترده می شود هستند میهمان تو، مهمان نوازها
از خاطر (موید) و (سروی)(3) تو پاک کن گرد نفاق و کبر و ریا، حرص و آزها
