امیر سرتیپ احمد ترکان پدر توپخانه ایران درگذشت

امیر سرتیپ احمد ترکان کیست؟ | درگذشت امیر سرتیپ احمد ترکان پدر توپخانه ایران را در ادامه این بخش از مجله شبونه مشاهده نمایید.

یکی از فرماندهان سابق ارتش ایران بوده که سوابق زیادی را در دفاع از این مرز بوم در کارنامه خود دارد.

بیوگرافی امیر سرتیپ احمد ترکان

او متولد 1318 بوده و در سال 1341 پا به دانشگاه افسری ارتش ایران گذاشت و بعد از پشت سر گذاشتن دوره تخصصی توپخانه و با پشت سر گذاشتن دوره‌های تکاور، چتربازی، مربی کوهستان و دیگر دوره ها وارد تیپ 55 هوابرد شیراز شد

او که از شروع پیروزی انقلاب اسلامی، حضوری بسیار موثر را در نجات جان مردم و کمک به هموطنانش بویژه در غرب کشور و پاکسازی محور بانه و سردشت و ممانعت از سقوط شهر سنندج و نجات پادگان لشکر 28 سنندج داشت، در طی دو مرحله و در مقاطع بسیار حساس و مهمِ هشت سال دفاع مقدس تا پایان جنگ تحمیلی، بخاطر داشتن نبوغ نظامی و ابتکار عمل منحصر بفرد، فرماندهی لشکر 28 کردستان را بر عهده گرفت.

سوابق و فعالیتها

این قهرمان ملی و اسطوره دوران دفاع مقدس، همچنین پس از جنگ تحمیلی، بعنوان فرمانده مرکز آموزش توپخانه و موشک های نیروی زمینی در اصفهان، فرمانده قرارگاه عملیاتی غرب ارتش، معاون عملیات ارتش و عضو هیئت معارف جنگ شهید سپهبد علی صیاد شیرازی، منشاء خدمات و اقدامات ارزشمندی برای ارتش جمهوری اسلامی ایران و نظام مقدس اسلامی بود.

امیر سرتیپ احمد ترکان دارای تخصص تکنیکهای نظامی

اقدامات ابتکاری، خلاقانه و روحیات ولایتمدارانه و شهادت‌طلبانه امیر سرتیپ احمد ترکان در عملیات‌های مختلف دفاع مقدس مانند والفجرها، بیت‌المقدس‌ها و …، بیانگر نبوغ نظامی، خلاقیت در روش‌ها و تاکتیک‌های نظامی، قدرت تصمیم‌گیری صحیح و بموقع در شرایط بحرانی، شجاعت و بی باکی این قهرمان کم‌نظیر هشت سال دفاع مقدس است که در آن دوران فرماندهی چندین عملیات مهم و اثرگذار را نیز بر عهده داشت.

تقدیر رهبری از امیر سرتیپ احمد ترکان

همچنین، تقدیر فرماندهی معظم کل قوا(مدظله‌العالی) از امیر سرتیپ احمد ترکان پس از جنگ تحمیلی، حضور به عنوان یکی از نمایندگان جمهوری اسلامی ایران در هم‌اندیشی بررسی قوانین ژنو بدلیل تسلط بر زبان انگلیسی و اشراف بر اطلاعات نظامی، حقوقی و قوانین بین‌المللی، همراهی با شهید سپهبد علی صیاد شیرازی برای تشکیل هسته‌های انقلابی در جریان شکل‌گیری انقلاب اسلامی، دریافت چند مرحله ارشدیتِ مأموریت‌های رزمی در دوران جنگ تحمیلی و نیز اشراف و پیاده‌سازی دانش توپخانه در حوزه‌های عملیاتی، آموزشی و پرورش افسران متعهد و متخصص و انتقال دانش و تجربیات گرانقدر سال‌های دفاع مقدس به نسل جوان، گوشه‌ای از افتخارات و اقدامات موثر ایشان در طول خدمت در ارتش جمهوری اسلامی ایران و پس از آن بشمار می‌رود.

روابط عمومی ارتش این ضایعه را به امت شریف ایران، خانواده و بازماندگان محترم آن مرحوم، و آحاد همرزمان ایشان در ارتش جمهوری اسلامی ایران و نیروهای مسلح تسلیت می‌گوید.

مراسم تشییع

گفتنی است، مراسم تشییع مرحوم امیر سرتیپ احمد ترکان، ساعت هشت صبح فردا در مرکز آموزش توپخانه و موشک‌های نیروی زمینی ارتش در اصفهان با حضور مسئولان کشوری و لشگری و ساعت 9 در خیابان ارباب با حضور مردم قدرشناس برگزار و سپس پیکر آن مرحوم به سمت گلستان شهدا تشییع و در باغ رضوان اصفهان آرام خواهد گرفت.

امیر سرتیپ احمد ترکان که از قهرمانان ملی، نوابغ و اسطوره‌های دوران هشت سال دفاع مقدس بوده است در دوران ۸ سال دفاع مقدس فرماندهی لشکر ۲۸ کردستان را بر عهده داشت و از نوابغ توپخانه ایران محسوب می‌شود.

 

فرمانده قرارگاه عملیاتی غرب ارتش، فرمانده مرکز آموزش توپخانه و موشک‌های نیروی زمینی در اصفهان، معاون عملیات ارتش و عضو هیئت معارف جنگ شهید سپهبد علی صیاد شیرازی در کارنامه درخشان امیر ترکان به چشم می‌خورد.

مراسم تشییع پدر توپخانه ایران ساعت ۸ صبح فردا در مرکز آموزش توپخانه و موشک‌های نیروی زمینی ارتش و همچنین از ساعت ۹ صبح در خیابان ارباب با حضور مردم قدرشناس و شهید پرور اصفهان برگزار و پیکر آن مرحوم به سمت گلستان شهدا تشییع می‌شود و در باغ رضوان اصفهان آرام خواهد گرفت.

مصاحبه خواندنی با امیر سرتیپ احمد ترکان

– امیر، شما هم اسفندی هستید؟
متولد دوازدهم اسفند سال 1318 هستم.
– امیر سرتیپ احمد ترکان بچه اصفهان است؟
بچه محله مسجد حکیم هستم. یاد و خاطره آن دوران، خانه قدیمی و ساکنانش به خیر.
– هفتاد سال پیش مدرسه بود یا به مکتب می رفتید؟
آن زمان به دبستان حکیم نظامی که نزدیک محل زندگی ما بود، می رفتم.
– مدرسه حکیم نظامی هنوز هم باقی است یا خراب شده است؟
سال ها است از مدرسه خبر ندارم.
– فرق مدرسه های آن روزها با مدرسه های امروز چیست؟
دوره دبستان در آن زمان شش سال، دوره سیکل اول یا سه ساله راهنمایی و سیکل دوم یا سه ساله دبیرستان بود.
– در گذشته به خاطر عیالوار بودن خانواده ها، بچه ها خواهر و برادرهای زیادی داشتند؛ امیر شما فرزند چندم خانواده بودید؟
خانواده ما نه نفره بود و من چهار خواهر و سه برادر داشتم؛ خودم هم فرزند پنجم خانواده بودم.
پابه پای فرمانده ارتش در کوچه های کودکی
– کودکی فرمانده نیروی زمینی ارتش با چه حال و هوایی گذشت؟ آیا پسر بچه ای بازیگوش تصویری از کودکی های امیر احمد ترکان است؟
اتفاقا بسیار آرام بودم.
– اسباب بازی بچه های هفت نسل قبل چه بود و چه بازی هایی می کردند؟
الک و دولک می کردیم.
– از الک و دولک تنها اسمی شنیده ایم؛ بازی به چه صورت است؟
با دو قطعه چوب در کوچه بازی می کردیم. یکی از چوب ها کوتاه و دیگری بلند بود.

– امیر سرتیپ احمد ترکان دیگر چه بازی هایی در دوران کودکی می کردید؟
صحبت از 70 سال پیش است؛ آن زمان توپ های پلاستیکی و توپ فوتبال نبود و اگر هم توپی به عنوان وسیله برای بازی بچه ها در فوتبال استفاده می شد؛ توپ هایی بود که دست ساز بودند که با پارچه، کهنه و پنبه آماده و توسط قلاب به شکل گرد ساخته می شد.

– در سال های اخیر انواع توپ در سایز های مختلف وارد بازار شده است؛ در آن زمان بازی فوتبال با توپ های پارچه ای چگونه بود؟
آن زمان توپ های بادی هنوز به بازار نیامده بود و توپ هایی که استفاده
می شد همین شکل بود. این توپ ها به خاطر سنگینی وزن، حرکت های سبک و خوبی نداشتند.
– بالاخره بازی با توپ های پلاستیکی را در دوران کودکی تجربه کردید؟
ده- دوازده ساله بودم که توپ به بازار آمد و بازی والیبال را یاد گرفتیم.
– امیر سرتیپ احمد ترکان ، دوچرخه وسیله دوست داشتنی بچه هاست؛ شصت سال پیش بچه ها دوچرخه بازی هم می کردند؟
لبخندی می زند؛ این را از پشت تلفن هم متوجه می شوم. آن زمان، دوچرخه ای وجود نداشت.
شش- هفت ساله بودم که رینگ های فرسوده می خریدیم و یک چوب باریک هم داشتیم. چوب به دست، رینگ های کوچک و گرد را تو کوچه می چرخاندیم و چوب به دنبال رینگ و ما به دنبال رینگ ها می دویدیم. بزرگتر که شدیم دوچرخه به بازار آمد.
– شنیده ام این بازی تبحر زیادی نیاز دارد تا چوب از رینگ جدا نشود. بچه های محل مسابقه هم می گذاشتن؟
می خندد و می گوید؛ مسابقه ها مقدماتی بود و قانونی برای اجرای مسابقه نداشتیم.
– امیر سرتیپ احمد ترکان از دیگر بازی های بچه های آن زمان بگویید؟
یک بازی دوست داشتنی و راحت برای بچه های آن زمان یک قول- دو قول بود که با ریگ و هسته میوه ها مثل زرد آلو انجام می شد.
تیله را تا حالا دیدید؟ در چند دهه قبل تیله های شیشه ای و رنگی زیبایی بود که بچه ها با آن بازی ای شبیه بازی بیلیارد الان ساخته بودند.
– امیر، تیله بازی چگونه بود؟
سه گودال کوچک در زمین می کندیم، با یک حرکت از انگشت ها و زدن به پشت تیله ها آن را به سمت گودال ها هل می دادیم. دقیقا شبیه بازی بیلیارد امروز بود. این بازی برای بچه های آن دوران خیلی هیجان داشت.
– امیر سرتیپ احمد ترکان ، گِل بازی از بازی دوست داشتنی بچه های هم نسل من است؛ شصت سال پیش هم بچه ها گِل بازی می کردند؟
مکثی می کند؛ شاید پایم را بیش از گلیم ام دراز کرده ام. اما من می خواهم از زندگی خصوصی این فرمانده دوست داشتنی پرده بردارم.
آن زمان برق نداشتیم؛ تلویزیون، رادیو و تئاتر نبود. بچه های آن دوره بازی هایشان در محله، کوچه و حیاط خانه ها بود. گِل بازی هم می کردیم.

امیر سرتیپ احمد ترکان پدر توپخانه ایران درگذشت

– فرمانده نکنه از کودکی هواپیماهای گِلی می ساختید؟
بچه های قدیم فنی تر بودند و به جای بازی های کامپیوتری که کودکان را به یک جا نشستن عادت داده است فعالیت های جسمی بیشتری داشتند. من و دوستانم با گِل ها، خانه درست می کردیم و خانه های گِلی دست ساز، خاطره کودکی های ما بود که سرگرمی خوبی هم بود.
– بسیاری از بازی های قدیم فراموش شده است؛ شاید قد کشیدن آپارتمان های آسمان خراش فرصت بازی را از بچه های امروز گرفته است. امیر ترکان، بازهم از بازی های کودکان آن دوران بگویید؟
آن زمان امکانات زیادی برای بازی بچه ها وجود نداشت. بازی مولا کاغذی را شنیده اید؟
بادکنک کاغذی و لوزی شکلی است که بزرگترها برایمان درست و آن را تزیینات زیبایی می کردند و ما مولاکاغذی را با یک قرقره نخ به هوا می کردیم.
این بادبادک ها گاهی تا ابرها بالا می رفت و با حرکت باد به این سو و آن سو می شد.

همچنین ببینید:

زندگی سخت امیر سرتیپ احمد ترکان با امکانات

– امیر تا چند سالگی لوله کشی آب و برق وجود نداشت؟
تا سن ده- دوازده سالگی آب و برق نداشتیم. دوره دبستان که تمام شد آب و برق هم آمد.
– پیش از اینکه لوله کشی آب و برق شود، آب و نور خانه و زندگی مردم اصفهان به چه شکل تامین می شد؟
آن زمان هر خانه یک چاه آب داشت و آب مورد نیاز خانه را از چاه می آوردیم.
لامپی هم اختراع نشده بود و مردم برای رفت و آمدهای خود دچار مشکلاتی بودند.
حتی برای توالت رفتن هم نور نداشتند و ما با چراغ نفتی درس می خواندیم. روشنایی خانه ها در گذشته به وسیله چراغ های فتیله ای و مِرکَبی تامین می شد.

– امیر زندگی در خانه هایی که دور حوضش پر از اتاق است و چندین خانواده در آن زندگی می کنند را تجربه کرده اید. کمی از آن دوران بگویید؟
امیر سرتیپ احمد ترکان : نیم قرن پیش خانه ها آپارتمانی نبود و خانه ها به جای رشد عمودی به صورت افقی رشد می کردند. چند خانواده که گاهی نسبت فامیلی داشتند در یک خانه زندگی می کردند.
– در خانه شما چند نفر زندگی می کردند؟
پنج خانواده در خانه ای که ما ساکن بودیم زندگی می کردند. خانه ها یک هشتی داشت و چهار گوشه خانه هم برای هر خانواده دو اتاق بود. هر اتاق از پس اتاق یا همان اتاق خواب و اتاق جلو تشکیل می شد.
– دو اتاق برای زندگی خانواده های عیالوار آن زمان کوچک نبود؟
خانه های قدیمی اتاق های بزرگی داشتند. سقف اتاق ها آجری نبود و بلندتر از سقف اتاق های الان بود. طاق ها مثل طاق های بازار کمونه و چشمه ای بودند. بلندی طاق ها، هوای اتاق را خنک می کرد. این طاق ها را با خشت می ساختند و روی آن را کاهگل می زدند؛ اتفاقا دوام خوبی هم داشتند.
آن روزگاران یاد باد
– سادگی زندگی قدیمی ها وجه تمایز زندگی مردم این دوران با مردم نیم قرن گذشته است، فرمانده لطفا از زندگی در خانه پدری بگویید؟
یک سماور، قوری، منقل برای درست کردن چای و کرسی برای زمستان تنها وسایل خانه بود. آن زمان خاکه ذغال می خریدند و کلک را دم غروب تو کرسی می گذاشتند.
– کلک چی است؟
امیر سرتیپ احمد ترکان : منقلی از جنس گِل و سفال است که در آن آتش روشن می کردند و باعث از بین رفتن بوی ذغال می شد.

امیر سرتیپ احمد ترکان پدر توپخانه ایران درگذشت

– محل اجتماع خانواده ها در گذشته دور کرسی بود؛ امیر ترکان از غروب هایی بگویید که خانواده نه نفره تان دور کرسی می نشستید؟
تا سن پانزده سالگی دور کرسی می نشستیم. به همراه خانواده دور کرسی جمع می شدیم و صحبت می کردیم، روی کرسی شام می خوردیم و دور کرسی می خوابیدیم.
– جا برای خواب نه نفر زیر کرسی بود؟
لحاف کرسی بزرگ بود، همه خانواده دور آن جا می شدیم و می خوابیدیم.
– وضعیت رفت و آمد مردم در آن زمان چگونه بود؟
آن زمان ماشین و موتوری نبود و مردم کارهای خود را با پای پیاده انجام
می دادند. بچه ها پیاده به مدرسه می رفتند. مردم پیاده به مسجد، حمام و محل کسب و کار خود می رفتند.
بخش خاصی از مردم الاغ داشتن و سوار کالسکه می شدند؛ اگر هم وضع بهتری داشتند سوار اسب می شدند.
– شنیده ام آن زمان برف های سنگینی در اصفهان می بارید؟
امیر سرتیپ احمد ترکان : در نیم قرن گذشته بارندگی بیش از الان بود.دو بار در سال برف می آمد. اوایل بهار، باز هم برف می آمد و آن قدر حجم بارش زیاد بود که مردم برای رفت و آمد تو کوچه تونل می زدن و از داخل تونل رد می شدند.

همچنین ببینید:

– آدم برفی هم درست می کردید؟
بله و هر خانه پشت بام اش را برف روبی می کرد.
– امیر از جنگ جهانی چه خبر؟ چیزی به خاطر دارید؟
من در اواخر جنگ جهانی دوم به دنیا آدم و آن زمان یک سال و نیم داشتم.
خاطره زیادی از آن روزها ندارم تنها کوپن های پدرم را به خاطر دارم که با آن ها قند و شکر می گرفت.
بعد از دوره شش ساله دبستان و سیکل اول را به خوبی گذراندم و بعد آن در سال 1339 به دلیل اینکه باید به سربازی می رفتم، دیپلم ناقص گرفتم.
– امیر سرتیپ احمد ترکان چرا دیپلم ناقص؟
چون دوسال سرباز بودم. آن زمان به دبیرستان نرفتم و باید کمک خرج خانواده می شدم به همین دلیل در بازار کار می کردم. شب ها درس،روزها در بازار کار و سرباز هم بودم. تا در سال 1341 دیپلم ریاضی گرفتم. بعد دیپلم گرفتم از آنجا وارد دانشکده افسری شدم
– امیر چه سالی ازدواج کردید؟
سال 1347 ازدواج کردم.
– حاصل زندگی مشترک شما چند فرزند است؟
دو دختر دارم.
از گفت و گو با امیر ترکان سر ذوق آمده ام و دوست دارم بیشتر بدانم از زندگی مردی که دنیایی از محبت در صدایش و صلابتی استوار در کارنامه اش وجود دارد.
با امیر احمد ترکان قرار ملاقات حضوری می گذارم. ادامه این مصاحبه در شماره بعد به زندگی کاری و این روزهای این فرمانده فاتح ایرانی می پردازد.
ادامه دارد

منابع: خبرگزاری فارس و ایسنا