بیوگرافی علی بحرینی (آهنگساز و خواننده) و همسرش + اینستاگرام و وسابق هنری و آهنگ های او را در این صفحه از مجله شبونه مشاهده نمایید
بیوگرافی علی بحرینی
علی بحرینی ترانه سرا و خواننده و روزنامه نگار و مجری نویسنده می باشد
او متولد ۲۲ مهر ۱۳۵۳ در تهران بوده و سوابق هنری زیادی را در کارنامه خود دارد
سوابق هنری
علی بحرینی در سال ۱۳۷۲ فعالیت حرفه ای خود را در زمینه روزنامه نگاری آغاز کرد و به عنوان دبیر سرویس ورزشی هفته نامه هدف شروع به کار کرد نکته جالب اینکه او تحصیلات دانشگاهی ندارد و دانشجوی انصرافی رشته نمایش و تئاتر از دانشگاه آزاد اسلامی می باشد
با خواننده های سرشناس پاپ کشورمان همکاری داشته است که مهمترین آنها محسن چاوشی، محمد علیزاده، احسان خواجه امیری ،مهدی یراحی، بابک جهانبخش ، مرتضی پاشایی، حمید عسگری، سیروان خسروی، زانیار خسروی، گرشا رضایی ،مهدی مقدم، سعید شهروز ،مهدی احمدوند، شهابمظفری ،شهرام شکوهی و میثم ابراهیمی از جمله خواننده هایی بوده که علی بحرینی برای آنها آهنگسازی کرده است
فعالیت های ورزشی علی بحرینی
علی بحرینی علاوه بر موسیقی در ورزش و اجرا نیز فعالیت حرفهای دارد جالب است بدانید که او دارای مدرک مربیگری B آسیا بوده که در سال ۱۳۷۶ دریافت کرده است و همچنین در سال ۱۳۷۸ به عنوان سرپرست تیم های نوجوانان و جوانان تیم پاس فعالیت داشته است
از کارهای دیگر علی بحرینی میتوان به کار اجرا در رادیو اشاره کرد سال ۱۳۸۵ تا سال ۱۳۸۸ به عنوان مجری شبکه رادیو جوان و رادیو ایران فعالیت داشت جنس صدای خاص علی بحرینی برای بسیاری از شنوندگان رادیو آشنا است
این هنرمند تا به حال چندین ترک آهنگ را هم تولید کرده و با برخی از خواننده های پاپ کشورمان هم صدا بوده است
ترانه سرایی علی بحرینی
این هنرمند در زمینه ترانسه سرایی نیز فعالیت دارد و در این باره میگوید مفهوم سفارشینویس این است که برای یک نهاد یا ارگان خاص ترانه بنویسید اما من خواستههای خواننده را در نظر میگیرم. من با این قبیل صحبتها و نقدها مشکلی ندارم. اصلا یکبار هم به خودم هنرمند نگفتهام و خودم را یک «فعال هنری» میدانم. فکر میکنم هرکسی که در عرصه هنر فعالیت می کند باید انبوهی اشتباه داشته باشد. همیشه به دوستان خودم می گویم کسی که هیچ کار ضعیف یا اشتباهی نداشته باشد اصلا سیاستمدار است و هنرمند نیست. میگویند که روح هنر، روح آزادگی و ریسک است. اگر بخواهید خط کش بگذارید و دائم مراقب باشید هیچ اتفاقی برای شما رخ نمیدهد. مهم این است که برآیند نیروها را ببینیم.
او در وضعیت موسیفی ایران میگوید خوب نیست. در اوایل دهه هشتاد که موسیقی جهش داشت اصلا به ترانهسرا توجه نکردند و فقط خواننده را بالا بردند. الان هم من در نزول موسیقی، ترانهسراها را بیشتر از همه موثر میدانم ولی خدا را شکر اغلب مخاطبان و منتقدان در حال تخریب خوانندهها هستند. ترانهها به شدت تکراری شدهاند و حرفی برای گفتن ندارند ولی باز هم خواننده در کانون توجه است. این مصاحبه را شاید صد ترانهسرا بخوانند و نود نفر آنها با من بد شوند. اما دوست دارم اعتقادم را بگویم. ترانهسرای ما، امروز شبیه خواننده و آهنگساز و تنظیمکننده شده است و چیزی یاد نمیگیرد و فقط کار میکند و به شدت تشویق می شود که خودش را کپی کند. اخیرا برای خوانندهای کار نوشتم و گفت که میشود عبارتی شبیه به «خودم کردم که لعنت بر خودم باد» در آن باشد؟ این یعنی من را به کپیکردن خودم تشویق کرد. راحتطلبی بیش از حد ترانهسرا با خوانندههایی که به تکرار علاقه دارند باعث میشود که وضعیت موسیقی ما اینگونه باشد.
فکر میکنم تا آخر امسال حدود 50 قطعه با ترانههای من منتشر شود. اجازه بده فعلا به اسم خوانندهها اشاره نکنم و همینقدر بگویم که تلاش کردهام در استایل ترانههایم بازهم متفاوت باشم علاوه بر تداوم همکاری با آهنگسازهایی که قبلا در کنار هم بودیم، با محمد مروی، بابک مروی، پویان اعتصامی، مدمدی، سعید سام، سیاوش وزیری، میلاد باران، امیر بهادر، اسحاق اسدبیگی و… که در سالهای گذشته کمتر فرصت همکاری پیدا شده بود، کارهای تروتازهای انجام دادهایم که خودم مشتاقم سرنوشت آنها را ببینم!
علی بحرینی با انتشار عکس زیر در اینستاگرامش نوشت:
کنار سردیسی از حضرت حسین منزوی؛
لحظات خوشی بود، در ایام هجوم ناخوشیهای بزرگ.
ایشان متولد اول مهر هستند و من، متولد یکروز بعد! این همسایگی تقویمی، نه فقط یک دلخوشکُنَک ساده بلکه اعتباری است برای من.
جناب آقای منزوی را فقط یکبار از نزدیک دیدم؛ دو، سه سال قبل از هجرتشان و زیر پل سیدخندان تهران. مثل یک سَرو ِ متحرک بودند! هنوز در حیرتم که چرا آنقدر صمیمانه، جواب ِ سلام ِ من ِ ناشناس را دادند.
امروز به سردیس ایشان خیره شدم و برایشان فاتحه خواندم.
و چند سالی است به این فکر میکنم که حضرت منزوی، وقتی آثارشان را با صدای همایون شجریان میشنوند، چقدر لذت میبرند.
این عکس، بیست و پنجم دی نود و هفت در باغ خانه شاعران ایران گرفته شد.