شبونه
5 انشا در مورد امام جواد (ع) انشا درباره امام محمد تقی برای دانش آموزان مدرسه که میتوانید از انها استفاده کنید و یا ایده بگیرید.
انشا در مورد امام جواد (ع)
امام محمد جواد چهار سال نزد پدر گرامیش امام علی الرضا تربیت شد. امام علی‌الرضا علیه‌السلام به ناچار از مدینه به خراسان هجرت کرد و پسر خردسال خود را پشت سر گذاشت. امام از شخصیت خیانتکار پادشاه حاکم کاملاً آگاه بود و مطمئن بود که دیگر به مدینه باز نخواهد گشت. پس قبل از خروج از مدینه، پسرش محمد جواد را جانشین خود اعلام کرد و تمام ذخایر علم الهی و نبوغ معنوی خود را به او بخشید.
امام علی الرضا در هفدهم صفری سال 203 هجری قمری مسموم شد و از همان تاریخ امام محمد جواد از طرف خداوند به امامت مأمور شد. در سن 8 سالگی هیچ شانس و ابزار ظاهری برای رسیدن امام جوان به مدارج عالی علم و دستاوردهای عملی وجود نداشت. اما پس از گذشت چند روز، حضرت نه تنها به مناظره با علمای معاصر خود در موضوعات فقهی (فقه اسلامی)، حدیث (سنت)، تفسیر (تفسیر قرآن) و غیره و تخطئه از آنها معروف است، بلکه به توصیه نیز پرداخته است. تحسین آنها و اذعان به یادگیری و برتری او. از آن زمان عالمیان دریافتند که او دارای علم الهی است و علم به فرمان امام اکتسابی نیست، بلکه خداوند عطا کرده است.
مدت عمر امام محمد جواد نسبت به اسلاف و جانشینان ایشان کوتاهتر بود. در هشت سالگی امام شد و در بیست و پنج سالگی مسموم شد. با این حال دستاوردهای ادبی او بسیار بود و احترام و احترام زیادی برای او به همراه داشت. امام جواد (ع) مظهر محبت حضرت محمد (ص) و توفیقات امام علیه السلام بود. صفات ارثی او عبارت بود از شجاعت، جسارت، نیکوکاری، آموختن، بخشش و بردباری، درخشان ترین و برجسته ترین مراحل طبیعت و منش او این بود که میهمان نوازی و ادب به همه را بدون تبعیض نشان می داد و به نیازمندان کمک می کرد. رعایت برابری در هر شرایطی، ساده زیستن؛ کمک به یتیمان، فقرا و بی خانمان ها؛ آموزش را به علاقه مندان به کسب علم و دانش و هدایت مردم به راه راست منتقل کند.
انشا درباره امام جواد
همین ستاره برج امامت و یازدهمین کوکب درخشنده عصمت و طهارت که نخستین و آخرین فرزند پیشوای هشتم، حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام بود، «محمد» نام یافت تا تجدید کننده خاطرات و مجاهدات نیای بزرگوارش، پیامبر عالی قدر اسلام باشد. بعدها بر اثر زهد و تقوایی که از او مشاهده شد به لقب «تقی» موسوم گردید و در دلی بخشندگی و سخاوتی که در راه خدا داشت به لقب «جواد» نیز معروف شد.(6) از دیگر القاب آن امام می توان از زکی، مرتضی، مختار، و متّقی نام برد.(7)
تقی
«تقی» از القاب معروف امام جواد است. این لقب از واژه تقوا به معنای خود نگهداری و پرهیز و پروا از گناه آمده است. وجود پرفیض امام علیه السلام منبع تقوا و پرهیزکاری و آمرزنده راه کمال پارسایی بود و بر این امر دوست و دشمن اتفاق نظر داشتند.(8) اختصاص این لقب به دلیل جلوه و ظهور خاصی است که تقوای الهی امام همام، در اجتماع آن روز داشت و جهانی از پاک و عفاف و تقوا را فرا راه دیدگان مردمان قرار داده بود؛ وگرنه تمامی امامان از صفت تقوا و عصمت الهی برخوردارند چنان که همه آنان سجّاد، باقر (شکافنده های علم) صادق، کاظم (فرو برنده خشم) و زین العابدین (یعنی زیباترین روح پرستنده) هستند.
جواد
امام نهم را با نام «جواد» می شناسند. این لقب از واژه «جود» گرفته شده است و به معنای بخشنده و ایثار کننده در راه خدا و خلق آمده است.
امام جواد علیه السلام دست بخشنده و بصیرت کامل در راه شناسایی نیازمندان داشت و مردم از عطایا و عنایات و مهر و محبت های او بهره ها می جستند. در این باره علی بن عیسی صاحب کتاب کشف الغُمّة چنین می گوید: «امام جواد علیه السلام سرور بخشندگان و مصداق بخشندگی و کرامت بود؛ چون احسان و کرامت از سجایا و خصایص ذاتی و طبایع ملکوتی ائمه طاهرین علیه السلام بوده است و هم آنانند که دریای فضل و کرم الهی می باشند…».(9)