دکتر داوود دومیری گنجی کیست
داود دومیری گنجی مهندس مکانیک و استاد دانشگاه اهل بابل بوده رئیس اسبق دانشگاه تخصصی فناوریهای نوین و رئیس سابق بنیاد ملی نخبگان استان مازندران میباشد و در حال حاضر استاد تمام دانشگاه صنعتی بابل است. وی در دیدار با ابراهیم رئیسی، رئیس جمهورِ جمهوری اسلامی در فروردین ۱۴۰۲در سخنانی اشاره نمود که زبان پایتون یک شبکه قدرتمند جهانی ست که میتوان آینده را پیشبینی و برای آن راهکاری اندیشید.
استاد برجسته سال ۱۴۰۰
بابل- دکتر داود دومیری گنجی استاد دانشگاه نوشیروانی بابل به عنوان استاد برجسته سال ۱۴۰۰ از سوی انجمن مهندسی مکانیک ایران انتخاب شد. طی مراسمی از سوی انجمن مهندسان مکانیک ایران، دکتر داود دومیری گنجی به عنوان استاد برجسته سال ۴۰۰ انتخاب شد.
حواشی
داوود دومیری گنجی در نشستی با ابراهیم رئیسی سخنانی را مطرح کرد که با واکنش بسیاری در شبکههای اجتماعی همراه شد:
… پیشنهاد من با یک نرمافزار جهانی است تحت عنوان پایتون، پایتون کارهای مختلفی انجام میده، در حوزهٔ پزشکی متحول میکنه، چهار سال آینده رو پیشبینی می کنه که چه سرطانی در واقع طَرف داره، ما در حوزهٔ سیاست چنین مشکلی داریم آقای رئیسجمهور، چرا، چون آینده ای رو که باید پیشبینی کنیم نداریم، چه اتفاقی در کشورهای آینده در منطقه خواهد بود نداریم. ولی با شبکههای جهانی پایتون میتوانیم. در زمینهٔ نظامی میتوانیم. در زمینههای اقتصادی میتوانیم. در زمینههای رشد تورم که حضرت آقا فرمودند میتوانیم. چگونه میتوانیم شبکههای عصبی و هوش مصنوعی که در بدن ما وجود داره، هر نقطه ای از اعضای بدن ما تیغ بزنیم کاملاً بقیهٔ جاها خودشو نشون می دن. ما به طریقی باید این مجموعه با هم متصل باشیم
انتقاد از کیفیت دانشگاه های کشور
وی با تاکید بر حفظ خودباوری و سرمایههای موجود که به دشواری به دست آمدهاند گفت: وقتی از مرجعیت علمی در جهان صحبت میکنیم باید با قامتی بلند عرض اندام کنیم؛ نمیتوانیم به همین آمارهای موجود، دل خوش کنیم و بگوییم مثلا 35 دانشگاه کشور ما جزو دانشگاههای برتر جهان هستند یا این تعداد دانشمند پراستناد داریم! بلکه اگر به اقتدار شایسته کشور میاندیشیم، باید نگران این حقیقت نیز باشیم که تمام دانشگاههای کشور را جمع کنیم به اندازه یک دانشگاه ژاپن اختراع ندارند؛ یعنی به اندازه یک دوم یک کشور نیمه پیشرفته و نه کشور پیشرفته علمی مثل آمریکا! چرا؟ چون نه مشکل را خوب شناختهایم، نه سیاست علمی درستی داشتهایم و نه راهکار علمی مؤثری ارائه کردهایم.
دکتر دومیری گنجی به تشریح مشکلاتی پرداخت که عقبنشینی طلایهداران علم و در نتیجه کاهش شتاب رشد علمی را سبب شده است: مشکل اول سیاستگذاری علمی ماست. افرادی که به سیاستگذاری علمی در کشور ما مشغولند جزو یک درصد محققان برتر دنیا نیستند. باید خون تازهای وارد رگهای سیاست علم شود و محققان تراز اول که همان یک درصد برتر دنیا هستند بتوانند ایدههای جدید داده و راه را برای مبارزات علمی باز کنند. به جز وزارت بهداشت که معاون تحقیقاتش جزو یک درصد محققان برتر دنیاست من ندیدم در مجموعه سیاستگذاری علم کشور، محققان یک درصد برتر حضوری داشته باشند و بسیاری از سیاستگذاران با خیلی از مباحث روز علم آشنا نیستند؛ مثلا بسیاری از آنها نمیدانند « Hot paper» چیست و من مطمئنم هنوز خیلی از آنها ارزیابی نکردهاند که چرا مجموع دانشگاههای ما به اندازه ضعیفترین دانشگاه ژاپن اختراع ندارند؟